zaterdag 18 juni 2011

Soldaat Van Oranje

Soldaat van Oranje
(Edwin de Vries)
door New Productions BV


Regie : Theu Boermans
Spel : Anke van 't Hof, Marlijn Weerdenburg, Tijn Docter, Jorrit Ruijs, Boy Ooteman, Kes Blans, Ad-Just Bouwman, Anne Lamsvelt, Bart de Vries, Dennis ten Vergert, e.a.

XXXX 

Hoe gek kun je zijn ?  Op Pinkstermaandag om 8u00 uit ons bed om dan, samen met nog drie gekken, naar Katwijk Aan Zee te rijden (Nederland, kleine 300 km) om daar naar een of andere musical te gaan kijken.  Ik geef toe dat we al enige voorkennis hadden.  Vincent had de musical al gezien en vond hem schitterend !  Maar dan nog moet je redelijk gek zijn om dit te doen, niet ?  Maar goed, ik zal jullie niet langer in spanning houden, het was de rit meer dan waard.  We kwamen aan op de luchthaven van Valkenburg.  Een parkeerwachter loodste ons binnen en zei dat we daar maar iets moesten eten, want dat er op Pinkstermaandag toch niets zou open zijn.  Dat hadden we misschien beter niet gedaan.  Het was ofwel te weinig ofwel niet zo lekker, maar kom, we gaan niet muggeziften want al de rest was meer dan indrukwekkend.  We gingen een lege hangar binnen via een foyer, die ze gemaakt hadden enkel en alleen voor deze musical.  Dit op zich was al de moeite waard.  Ook de toiletten waren aangekleed in de stijl van het stuk.  En dan moest het allemaal nog beginnen.

Door een gang, aangekleed als een bunker, gingen we de zaal binnen.  Er was niets meer te zien van de hangar.  Je zou zowaar geloven dat je een theaterzaal binnenstapte.  We namen plaats en een stem vroeg ons om zeker te blijven zitten omdat we ons op één grote draaischijf bevonden.  Huh ???  En toen gingen de zaallichten uit en het spektakel trok zich op gang.  De wanden schoven open en voor ons zagen we de faculteit van de Leidse universiteit in de jaren '40.  Na deze scène draaide de hele tribune (met maar liefst 1100 plaatsen) naar rechts en we bevonden ons in de studentenkamers en even later zelfs in het koninklijk paleis.  Je viel als het ware van de ene verbazing in de andere.  Op een bepaald moment, na alweer een draai naar rechts, schoven de panelen nog maar eens open en voor ons zagen we de zee en zowaar een echt strand.  Schitterend gewoon !  Het leek bijna op een pretparkattractie.  Voor we het wisten, bevonden we ons op een boot, of in een bommenwerper en als klap op de vuurpijl gingen op het einde van de voorstelling de hangardeuren open en stopte er een vliegtuig waar de voornaamste acteurs uit stapten.  Waaauw !

Ok, de liedjes waren misschien niet allemaal van een heel hoog niveau en ook de zang was niet altijd even schitterend, maar het blijft een heel mooi verhaal (waar gebeurd dan nog wel) en door de aard van de voorstelling werd je als het ware meegezogen in het verhaal en geloofde je alles wat er op scène gebeurde.  Heel knap allemaal.  Neem daarbij nog eens dat Johan de dirigent kende die ons nog meenam op een kleine wandeling achter de schermen en de dag kon niet meer stuk.  Een dikke proficiat aan onze Noorderburen en als je nog de kans krijgt om dit te zien, zeker doen !!!

woensdag 8 juni 2011

Hedda Gabler

Hedda Gabler
(Henrik Ibsen)
door Multatuliteater Gent

 
Regie : Eric Meirhaeghe
Spel : Bart De Backer, Danielle De Nul, Mieke Langmans, Guido Vanderauwera, Jelle Vanderbeken en Suzanne Vanderveken
XXXX

Hedda is pas getrouwd, maar lijkt haar leventje als huisvrouw nu al meer dan beu te zijn.  Ze laat zich zonder problemen de avances van Brak welgevallen en onderneemt zelf ook verleidingspogingen bij haar oude minnaar en de ex-liefdesrivaal van haar man ...  Dat dit allemaal behoorlijk tragisch afloopt, zal iedereen wellicht wel weten want we hebben het hier over een oeroude klassieker, met name "Hedda Gabler" van Henrik Ibsen.  Regisseur en toneelvriend Eric maakte hier een eigentijdse creatie van, samen met de mensen van het Multatuliteater van Gent.  De witte achterwand en het spel met de schaduwen symboliseerden de gelijkenissen tussen Hedda en Hollywood-icoon Marilyn Monroe, aldus Eric.  Hedda Gabler's ondergang kun je makkelijk wijten aan het gebrek aan publieke belangstelling.  De ondergang van Monroe was net een gevolg van die belangstelling.  Ook een heel plezant idee om de tapijtjes in het huis van Hedda en haar man te maken uit papiersnippers die, naarmate het stuk vorderde, meer en meer door elkaar gegooid werden en zo de chaos voorstelden in het leven en in het hoofd van Hedda.

Ook het spel van de acteurs was van een behoorlijk niveau, op enkele uitzonderingen na misschien.  Hedda kon mij meer dan bekoren en was ook in haar stil spel meer dan genietbaar, alsook haar man en de huisvriend.  Bij momenten zat ook het tempo er goed in.  Af en toe zakte het wat waardoor je als publiek efkes kon wegdromen, maar dat werd algauw weer opgepikt.  Al bij al een genietbare voorstelling in het supergezellige Theater Tinnenpot in het centrum van Gent.