'Allo 'Allo

'Allo 'Allo

(Jeremy Lloyd & David Croft)

 door Toneelgroep De Schietspoele Vichte

Regie : John Schouppe

Spel : Dominique Bostoen, Nadine Marysse, Sophie Nuyttens, Ignace Gabriel, Katrien Vandeburie, Annelies Demeyere, Dirk Bostoen, Peter Nuyttens, Youri Devlaminck, Linda Manderick, Antoon 't Kint, Hildegart Vandendriessche & Vincent Cluyse

XXXX

Hoe begin je hier in godsnaam aan ?  Dat was het eerste dat door mijn hoofd schoot toen men mij vertelde dat deze groep van plan was om "'Allo 'Allo" op de planken te brengen.  Maar wonder boven wonder brachten ze het er behoorlijk goed vanaf.  Er werd gekozen om niet te veel te veranderen aan de gekende typetjes.  Ze zagen er zelfs allemaal behoorlijk hetzelfde uit als hun bekende voorgangers.  De originele René Artois is mijns inziens niet te evenaren, maar het moet gezegd dat de Vichtse René zich meer dan behoorlijk kweet van zijn taak.  De Vichtse Edith gaf een andere draai aan haar personage en dat werkte heel goed.  Mimi had heel goed gekeken naar haar voorbeeld en imiteerde haar bijna klakkeloos.  Mooie prestaties.  Diegene die mij het meest opgevallen zijn echter, waren de Vichtse tegengangers van Herr Flick en Luitenant Grüber.  Twee leuke personages, goed gebracht door deze twee acteurs.  Ook de rest van de cast trok zich behoorlijk uit de slag.

De echte meerwaarde van deze voorstelling zat nochtans niet in de acteurs, maar in de regie.  Een bijzonder creatieve en moderne aanpak toch.  De acteurs kwamen de scène op, haalden hun attributen uit een kist en namen dan plaats achter een doorzichtige wand en waren gedurende het volledige stuk allemaal voortdurend zichtbaar.  Van hieruit betraden ze dan de wondere wereld van het café van René.  En dat café bestond uit witte blokken, die dienst deden als tafeltjes, een auto, een koets, zetels, een schip en ga zo maar verder.  Bijzonder creatief allemaal en voor mij werkte het ook wonderwel.  Scènes die mij bijgebleven zijn, zijn de scène met de auto, de hilarische scène met de paarden (en het op hol geslagen paard van Grüber), de scène met de zetels (twee blokken met daarachter een man met uitgestoken armen met een wit doek over zijn hoofd) ...  Allemaal heel simpel, maar heel mooi om naar te kijken.

Het verhaaltje op zich had voor mij niet zoveel om het lijf en verviel af en toe in te platte humor, maar de creatieve aanpak van de regisseur maakte voor mij alles goed en zorgde er ook voor dat ik een hele plezante avond beleefde in het door Duitsers bezette Frankrijk tijdens de tweede wereldoorlog en luister maar heel goed, want ik zal dit maar één keer zeggen ...

Dubbel gemengd ... 't is gedaan ... snif !

Zondag 6 februari reden we naar de Westvlaamse Theaterhappening om daar de allerlaatste voorstelling te geven van "Dubbel Gemengd".  Vincent kon er niet bij zijn, dus besloten Griet en ik om het met z'n tweetjes te brengen.  Ik leerde vlug de teksten van Vincent uit het hoofd en met de nodige stress trokken we richting Rumbeke, nadat we Pieter hadden opgepikt die voor ons voor de tweede keer de belichting zou helpen verzorgen.

We genoten eerst nog van een aantal collega's.  Zo bracht KINKY & CO een fragment uit "Morgen is vandaag nog nooit zo mooi geweest", een leuke monoloog van Jan Vanaudenaerde.  LEAH LUTTA speelde "Bibi", een experimenteel stukje figurentheater.  Vervolgens zagen we 3 X JONG GEWELD, drie jongerenproducties, het ene al beter dan het andere.  Tenslotte bracht THEATER DE GOESTING "Omtrent Jeanne".  Hiervan konden Griet en ik niet genieten omdat we nog vlug eens onze teksten wilden herhalen.  Vincent was eerst niet van plan om te komen, maar daagde toch op om ons een hart onder de riem te steken.  En dit werd door ons enorm gewaardeerd.

En dan het moment.  Griet en ik betraden de scène, de lichten doofden en de lichten op scène gingen aan.  Voor ons enkel nog een zwart gat en we gingen van start.  Eén uur, een paar versprekingen en een paar kleine foutjes later zat het er alweer op.  Wij hadden er alweer van genoten ...  Hopelijk het publiek ook.  En dat bleek toch het geval te zijn toen men ons nadien kwam feliciteren en men ons nogmaals zei dat "ons" stukje blijkbaar ook tijdens "Spots Op West" bijzonder gesmaakt werd.  Voilà, missie geslaagd, en op naar de volgende ...

Abigail's Party

Abigail's Party

(Mike Leigh)

door Zwevegems Teater

 

Regie : Stefan Vancraeynest

Spel : Sibelijn Courtens, Vincent Vanhoutteghem, Jef Depaepe, Magda Callens & Caroline Taeckens

XXXX

Een heel leuk stukje vind ik dit.  Een rake schets van twee Britse koppels en de buurvrouw van één van hen.  Op de avond dat Caroline haar tienerdochter Abigail een feestje geeft voor haar vriendinnen, wordt zij door Sibe en Vincent uitgenodigd, samen met Jef en Magda.  Dit om elkaar beter te leren kennen.  Het leuke aan dit stuk is niet wat er gezegd wordt, maar net datgene wat niet gezegd wordt.  En dat is nogal bijtend, sarcastisch bij momenten.  Sibe is een "bitch" eerste klas.  Vincent is het schoolvoorbeeld van een "yuppie".  Jef is oversekst en drinkt te veel en Magda is de volgzame huismoeder.  Caroline weet het niet zo goed.  Zij is pas gescheiden en haar ex-man komt nog elke middag bij haar eten.

Voor mij had er iets meer tempo mogen in zitten.  Nu duurde het allemaal net iets te lang waardoor de aandacht soms verslapte.  Gelukkig werden die trage momenten gecompenseerd door een aantal hele leuke scènes.  De laatste tien minuten bijvoorbeeld waren hilarisch en hier zat het tempo dan ook echt goed.  Goed geacteerd ook.  Toch wel een kleine pluim voor Sibelijn die een schitterende ... Sibe neerzette.  Al bij al een leuke voorstelling.

Rundskop

Rundskop

Van : Michaël R. Roskam

Met : Mathias Schoenaerts, Jeroen Perceval, Sam Louwyck, Jeanne Dandoy, Barbara Sarafian, Tibo Vandenborre, Frank Lammers en Kris Cuppens

XXXX

"Rundskop" is een mokerslag van een film, maar heeft net een paar tekortkomingen te veel om van een echt meesterwerk te spreken.  Jacky Vanmarsenille is een jonge Limburgse vetmester die op het punt staat een deal te sluiten met een beruchte Westvlaamse vleesboer.  Tot blijkt dat ook Diederik Maes, een jeugdvriend van Jacky, deel uitmaakt van diezelfde bende.  Jacky vertrouwt het zaakje niet en wil de hele boel afblazen, zeker als ook nog eens blijkt dat diezelfde bende hoogstwaarschijnlijk een federale politieagent heeft vermoord.  Diederik blijkt ook meer te weten over een jeugdtrauma van Jacky.  En van dan af dalen we af in de ziel van Jacky, die een gebeurtenis uit zijn verleden nooit heeft kunnen verwerken ...

Wat begint als een misdaaddrama over de hormonenmaffia blijkt uiteindelijk een karakterschets te zijn van de zwaar getormenteerde Jacky.  En dit wordt pas duidelijk ergens halverwege de film als we via een flashback te weten komen wat er gebeurde met de jonge Jacky en Diederik.  En dankzij de doorleefde en intense vertolking van Mathias Schoenaerts leef je ook mee met zijn personage.  Je wil weten wat hij meemaakte en hoe hij dat gruwelijke drama in godsnaam ooit kan verwerken.  Ook Jeroen Perceval is goed als zijn jeugdvriend Diederik die datzelfde trauma ook nooit heeft verwerkt.  Alleen jammer dat zijn Westvlaams soms niet echt Westvlaams klinkt.  Hadden ze dan niet beter voor AN gekozen of voor een echte Westvlaamse acteur.  Zoals bijvoorbeeld Sam Louwyck, wel een rasechte Westvlaming, die op een schitterende manier Marc De Kuyper, de leider van de bende, gestalte geeft.

Barbara Sarafian heeft een leuke bijrol als de flik die het onderzoek leidt naar de moord op de politieagent.  Haar rol is echter te klein om een blijvende indruk na te laten.  En dat is ook één van de minpunten van de film.  Een aantal zaken worden te vlug afgehaspeld en sommige scènes durf ik langdradig noemen.  Ook de scènes met de zogezegd grappige Waalse garagisten hadden voor mij niet gehoeven.  Laat dat echter de pret niet bederven.  De fotografie van Nicolas Karakatsanis is schitterend en vertaalt perfect de rauwe sfeer van de film naar de beelden.  Zelden zag Limburg er zo lelijk uit als in deze film.  Ook de muziek is schitterend.  Kortom, een heel mooi debuut van een veelbelovend regisseur met jammer genoeg hier en daar nog wat schoonheidsfoutjes.  We kijken reikhalzend uit naar zijn tweede.

Familieportret

Familieportret

(Denise Bonal)

door Taal en Kunst Kortrijk

Regie : Bart Gerard

Spel : Katrien Baert, Katrien Deweer, Mieke Lefebvre, Tom Boury, Eddy Cosaert, Francis Depoortere & Dirk Mareel

XXXX

We hadden eigenlijk best een gezellige avond vrijdag.  We kregen een stukje toneel voorgeschoteld en konden nadien nog eens wat bijpraten met Bart Gerard (niet toevallig ook de regisseur van dienst) en Nele Vervaeck (een oude bekende, "Remember 'Closer' anyone ?").  In het Theaterkaffee aan de overkant van de schouwburg omdat het café naast de schouwburg geen zin had om open te blijven tot na de voorstelling.  Eigenlijk wel een gezellig cafeetje.  Ik was er nog nooit geweest.  Al moet gezegd dat de mevrouw van dienst het even moeilijk had toen de mensen massaal binnenstroomden na de voorstelling.  Ze waren duidelijk niet voorzien op zo'n massa volk.  Dat bleek ook toen we ons tweede glaasje wijn vroegen en er blijkbaar geen wijnglazen meer ter beschikking waren.

Het stuk dan.  "Familieportret" brengt wat de titel doet vermoeden.  Een portret van een familie.  Een familie marginalen.  Moeder doet haar best om haar kinderen te onderhouden en dat is niet zo evident want de één is al een grotere leegloper dan de andere.  Patrick is een halve crimineel die op het punt staat te trouwen met een allochtone.  Albert is zo zot als een achterdeur en heeft er al een aantal zelfmoordpogingen op zitten en Amelle is zo labiel als maar kan.  Zij is getrouwd met Raymond die zijn tijd verdoet met niets doen en naar stevige muziek luisteren.  Gelukkig heeft mama Louies nog buurman Pinchard bij wie ze af en toe wat troost vindt.  Het onderwerp van dit stuk is ook zijn grootste zwakte.  Het gaat eigenlijk nergens over en kabbelt wat voort zonder echt naar een hoogtepunt te gaan.  Bijna op het einde wordt er dan nog een "twist" gegeven aan het verhaal die niemand had zien aankomen en waar verder ook niets mee wordt gedaan.

Pas op, het was allemaal niet zo slecht gedaan hoor.  De acteurs waren allemaal van een redelijk niveau (op twee na dan misschien) en hier en daar zat er ook een leuke regievondst in (zoals de kapotte lamp).  Ook wel een leuk gebruik van licht door enkel de woonkamer zelf te belichten en niet wat zich daarrond bevond.  Hierdoor stond er af en toe wel eens een acteur in het donker, maar dit mocht wel en droeg bij tot het idee dat deze mensen het niet al te breed hebben en zelfs geen geld genoeg hadden om voldoende licht te kopen om hun appartement volledig te belichten.  Daar zal het dus echt niet aan gelegen hebben.  Alleen kon het stuk mij niet voldoende boeien.  Gelukkig dat het dan ook maar anderhalfuur duurde ...

De Gouden Stud vs. De Aerobiekes

Gisteren try-out van "Klakkeboem gaat ongemengd dubbel".  Gaat toch altijd weer gepaard met de nodige stress.  Het is ook de eerste keer dat je iets laat zien aan een publiek, zij het dan de eigen leden.  Zij zijn vaak ook, naast de grootste supporters, de meest kritische toeschouwers.  Ook ikzelf ben dikwijls (te) kritisch.  Gisteren echter goeie dingen gezien van onze vrouwelijke collega's.  Ik blijf het een leuk stuk vinden.  Ik hou dan ook wel van stukken met een lach en een traan.  Daarenboven zag ik een paar leuke monologen.  We mogen natuurlijk nog niet op onze lauweren rusten en moeten nog één maand goed en hard repeteren om hier een supergeslaagde productie van te maken.  Maar ik heb er alle vertrouwen in.  De mensen zullen dit zeker smaken.

Wat "De Gouden Stud" betreft, hier kan ik moeilijker over oordelen.  Ik kan alleen maar getuigen dat er tijdens de repetities heel hard gewerkt wordt en dat er een zekere discipline heerst onder de acteurs.  We worden natuurlijk ook wel met "harde" (;-)) hand geleid door Griet.  We kennen ondertussen ook allemaal onze tekst en ik heb het gevoel dat iedereen er het beste van wil maken.  Ook de sfeer is goed en dat komt het stuk alleen maar ten goede.  Ik geloof erin dat dit goed komt.  Het is een leuk stuk met een schitterende apotheose en ik ben ervan overtuigd dat het publiek dit zeker zal smaken.  Ook het feit dat het stuk op zich niet al te lang duurt, speelt hierin mee.  En zelfs al zou het publiek dit helemaal niet goed vinden, dan zou ik toch trots blijven op deze productie, gewoon omdat het een leuk proces was met een groep toffe mensen.  Pas op, stiekem hoop ik toch dat het publiek dit goed zal vinden.  Tot de volgende !