Filmforum Oost-Vlaanderen

 

Jaarlijks organiseert het Centrum voor Beeldexpressie één filmforum per provincie.  Op deze fora wordt telkens een ervaren amateurcineast geconfronteerd met een jonge leeuw.  Gisteren maandag 21 maart 2011 ging het filmforum Oost-Vlaanderen door in Sint-Niklaas, bij foto- en videoclub Close-Up.  En ik was gevraagd als de "ervaren" amateurcineast.  Het moet gezegd dat ik toch een klein beetje nerveus was.  Ik mocht nog eens "Opposites Attract" laten zien.  Ik ben behoorlijk trots op die film, maar wist niet goed wat te verwachten van mijn collega-cineast.  Gelukkig verliep dit allemaal vrij informeel en voelde ik mij al snel op mijn gemak.  Ook vriend Ronny was van de partij om te komen supporteren.  Daniël De Vetter was moderator van dienst en bleek een vlotte babbel te hebben.

Na het zien van "Opposites Attract" mochten er vragen gesteld worden die ik dan verondersteld werd te beantwoorden.  Eigenlijk wel plezant en interessant om andere mensen te horen over jouw film (hoewel dit verschrikkelijk relatief is, want een film maken kan je niet alleen).  Mijn collega-cineast, Nicolas Caeyers, stelde de eerste vraag en we waren vertrokken.  Hij vond vooral dat we hele mooie camerabewegingen gebruikt hadden tijdens de film.  Toch een mooi compliment.  Na de pauze dan was hij aan de beurt.  Pas 18, eerstejaars student Narafi en al vier films op zijn palmares.  De film die we gisteren te zien kregen, was "Vogelvrij" (zie teaser-trailer), een knappe film over een jongen wiens vader uit de gevangenis komt en die hem niet mag gaan begroeten van zijn moeder.  Hij besluit dan maar om weg te lopen en zelf zijn pa op te zoeken.  Een goeie afwisseling tussen statief en handheld-camerawerk en mooi ondersteund door de fotografie.  Veelbelovend, deze jongeman.  Hierna mocht ik de eerste vraag stellen en dan de rest van de aanwezigen.  Algauw kwam de discussie op het gebrek aan jongeren bij de film- en videoclubs.  Nicolas bracht een aantal zaken naar voor die Daniël zeker zou meenemen naar een volgende vergadering bij het Centrum voor Beeldexpressie.  Nadien nog wat nagekaart met de aanwezigen en dan terug naar Zwevegem.  Vandaag was het namelijk weer werkdag !

Animal Farm

Animal Farm

door Studio Kohané

 

Regie : Bastian Piepers

Spel : Annelies Baert, Heleen Bonte, Artuur Bruwier, Julie Comeyne, Alexander Cornelissen, Liesbeth D'Hondt, Silke De Praitere, Tine Debersaques, Amelia Dehaene, Elyse Demyttenaere, Ytse Detavernier, Lisa Igodt, Ann-Sophie Lannoo, Lien Lietaer, Snizhana Myrzoyeva, Charles Rammant, Axelle Seynhaeve, Elissa Vantomme, Ellen Verschatse

Op zondagnamiddag naar Lendelede, naar Ijshoeve Ten Hoochstede.  En de naam Ijshoeve was niet eens zo slecht gekozen.  We namen plaats in een schuur, op zelfgemaakte tribunes, en het was daar inderdaad niet zo warm.  En daar konden we genieten van "Animal Farm" van George Orwell.  Een schitterend boek vond ik toen ik dat verplicht moest lezen (in het Engels dan nog wel) ergens in het vierde Latijn.  En het deed me plezier om dit verhaal nu eens gebracht te zien door een groep jongeren van de leeftijd van mijn eigen zoon (14 à 15 jaar).  Vandaar ook geen kwotering voor dit stuk.  De jongeren amuseerden zich te pletter en wij genoten van het toch wel wrede verhaal van de overname van de boerderij van boer Janssen door de dieren van de boerderij.  Alle dieren gelijk voor de wet, dat was hun leuze.  Maar dat was echter zonder het varken Napoleon gerekend.  Hij neemt geleidelijk aan de boerderij over en op de duur moeten de dieren nog meer werken dan voor boer Janssen.

Mooie locatie, uitermate geschikt voor dit stuk.  Sobere, maar efficiënte kostumering.  Ook werden de hoofdfiguren om de haverklap door andere acteurs/actrices gespeeld.  Het werd een plezante namiddag en een aangename kijkervaring.

Ciné Public

Een gewone zaterdag.  Eindelijk eens niets te doen, zou je dan denken.  We blijven thuis en werken in de tuin of in het huishouden.  Maar, als een goeie vriend mee in de organisatie zit van een gezellig kortfilmfestivalleke, dan is de keuze rap gemaakt.  Die tuin zal er morgen ook nog zijn en het huishouden zal wel nog even op ons kunnen wachten (hopelijk toch).  Dus wij naar Gent, naar Ciné Public, een kortfilmfestival georganiseerd door Het Centrum Voor Beeldexpressie, waar amateurfilmmakers en studenten de kans krijgen om hun film te laten zien aan het grote publiek.  Bovendien gaat het festivalletje door in wellicht de gezelligste bioscoop van Gent, met name "Studio Skoop", met een uitermate gezellige bar waar het leuk napraten is.  Als amateurfilmmaker moet je echter al van goeden huize zijn om in dit festival een kans te maken.  De lat ligt behoorlijk hoog en je moet het opnemen tegen o.a. een aantal wildcards die met budgetten tot € 60.000 gedraaid zijn.  Dit betekent natuurlijk niet noodzakelijk dat dat een goeie film is, maar het helpt wel om een aantal dingen te bekostigen.  Als wij een filmpje maken, dan mag dat weinig tot niets kosten en dan moet je vooral creatief zijn om een aantal problemen op te lossen.

Even over de films nu.  Ook hier blijkt de ene film toch beter te zijn dan de andere.  "De Volgende" vertrok van een leuk uitgangspunt (kinderen die voor het eerst naar het "medisch onderzoek" moeten), maar was niet sterk genoeg als animatiefilm om boeiend te blijven.  "Carnival Of Souls" was de verfilming van een soort droom, eerder een nachtmerrie, maar met te weinig verhaal om de aandacht constant vast te houden.  "Stilleven" dan.  Een mooie, sobere film over de onmogelijke liefde tussen een pastoor en zijn kosteres, maar jammer genoeg duurde de film vijf tot tien minuten te lang.  Ook "Land Of The Heroes" lijdt volgens mij aan datzelfde euvel.  Een leuk uitgangspunt over kinderen in Irak die wraak willen nemen op hun pester.  Heel plezant allemaal en goed gedaan ook, maar te lang om goed te zijn.  "1 Vrouw, 900 Beelden" en "Blue Vic" zijn er twee om heel vlug te vergeten.  "Darkness" daarentegen kon mij dan weer wel boeien.  In deze animatiefilm wordt een jongetje achtervolgd door schaduwmonsters van zodra de deur van zijn kamer dichtgaat.  Ook "Poes" vond ik te doen.  Alleen jammer dat het verhaal op de duur niet meer zo duidelijk was.  Wij konden althans niet meer volgen op het einde.

De drie beste films die wij te zien kregen, waren echter :
"Astaghfiro", een pamflet tegen de oorlog over een Irakees die in het centrum van Brussel de Amerikaanse moordenaar van zijn gezin meent te herkennen.  Mooi, strak in beeld gebracht en goed geacteerd ook.
"Injury Time", een aanklacht tegen zinloos geweld dit keer.  Drie hooligans van Den Antwaarp nemen wraak op een paar Standard-supporters die één van hen onderhanden namen.  Uiterst gewelddadig, maar schitterend geacteerd door Mathias Schoenaerts en Jeroen Perceval.
"2", een pure no-budget amateurfilm, maar wat voor één.  Een hele goeie film over een zakenman met een gespleten persoonlijkheid die een jongen aanrijdt en hierdoor de pedalen volledig dreigt te verliezen.  Heel knap gedaan dit en bijzonder goed geacteerd ook.

We genoten van een heel leuk festival en hadden ook een paar leuke en interessante babbels in de gezellige bar.  Voor herhaling vatbaar dit.

Demonen

Demonen

(Lars Norén)

door Theater Platteau vzw 

Regie : Steven Duyck

Spel : Christ Decommere, Tilde Vandenbroucke, Liesbet Desmet en Gino Debeyne

XXXX

Frank en Katarina hebben een op het eerste zich niet echt gelukkig huwelijk.  Hij is een emotieloos beest en zij hunkert naar zijn aandacht en attentie.  Zijn moeder is gestorven en hij adoreert haar as, die hij bewaart in de urne in een papieren zak.  Het is een spel van aantrekken en afstoten.  Ze lijken niet met, maar ook niet zonder elkaar te kunnen leven.  Om hun avonden toch een beetje draaglijk te maken, nodigen ze de buren Jenna en Thomas uit, een op het eerste zicht gelukkig getrouwd stel met twee kinderen.  Geleidelijk aan blijkt dat ook daar niet alles koek en ei is en dat Frank en Katarina misschien wel beter bij elkaar passen dan je op het eerste zicht zou denken.

De regisseur koos voor een sober decor met hout, waarin om de haverklap nagels geklopt werden door Frank om jassen aan te hangen.  Schitterend idee van de regisseur om op die manier Frank zijn agressie te laten uitwerken.  Ook de twee sofa's waren van hout gemaakt.  De planken stonden vol met glazen, bokalen en vazen.  Hier maakten de acteurs dankbaar gebruik van door af en toe eens een glas of een vaas tegen de vlakte te gooien.  Ook het licht was sober, maar heel efficiënt met overwegend gebruik van rood en groen licht.  Er werd ook duidelijk gekozen om het absurde van de hele situatie in de verf te zetten door bijvoorbeeld ook te kiezen voor André Hazes als favoriete muziek van Frank.  En door bijvoorbeeld ook de adoratie van Frank voor zijn moeder's as serieus in de verf te zetten.  Ook de liefdesverklaring van Frank aan Thomas was heel leuk om te bekijken.  Mijn favoriete scène was de openingsscène waarin Frank opkomt met de papieren zak en kwaad wordt als hij beseft dat Katarina zich weer lazarus gedronken heeft de avond ervoor.  Hij stapt naar de CD-speler en laat André Hazes door de boxen knallen om wat af te koelen.  Zij komt binnen en zet de muziek af.  Hij staat opnieuw recht en steekt de muziek weer aan.  Dit duurt een hele tijd en tijdens deze hele openingsscène wordt geen woord gezegd.  Fantastisch om op deze manier de non-communicatie tussen beide hoofdrolspelers te duiden.

De acteurs deden allemaal meer dan hun best en konden mij grotendeels overtuigen in hetgeen ze moesten overbrengen.  Af en toe misschien een beetje "getelefoneerd", maar meestal goed tot zeer goed.  Zo kon Frank mij meer dan bekoren, vooral ook in zijn "stil" spel.  Kortom, een plezante toneelavond met een goed stuk, een strakke regie en behoorlijke tot goeie acteurs.  En een leuke drink achteraf in de ultragezellige bar van Theater Platteau.  Volgend jaar zien ze ons zeker weer !

We zijn goed bezig !

"We zijn goed bezig !".  Voor wie lid is van of voor diegene die Klakkeboem een beetje van nabij volgt, is deze uitspraak geen verrassing.  Jaar na jaar zeggen we "We zijn goed bezig !".  Dat blijkt ook nu weer.  We hebben er een schitterend toneelweekendje op zitten.  Een weekend waarin we twee producties brachten.  Eentje met bijna uitsluitend vrouwen op de planken en eentje met uitsluitend mannen.  "De Aerobiekes" (de vrouwen) werd geregisseerd door Rudy, een man en "De Gouden Stud" (de mannen) door Griet, een vrouw.  Beide producties werden gesmaakt door "ons" publiek.  Het is al niet makkelijk om één stuk te vinden dat de mensen amuseert, laat staan twee.

En dan de "marathon".  Op één van de bestuursvergaderingen van meer dan anderhalf jaar geleden kwam plotseling iemand op de proppen met het idee om een "theatermarathon" te organiseren.  Huh ?!!!  Een wat ?  Dat hoor ik velen onder jullie nu denken.  Simpel, een "theatermarathon" !  Ah ja !  Simpel is anders natuurlijk of wat had u gedacht ?  Eerst en vooral moesten we beide stukken op elkaar afstemmen.  In die zin dat het decor van beide stukken niet te moeilijk mocht zijn omdat we toch moesten in staat zijn om tijdens die "marathons" het decor in vrij snelle tijd te wisselen.  Ook qua belichting moesten beide regisseurs tot een soort compromis komen.  Maar wonder boven wonder lukte dit.  Zonder al te veel artistieke toegevingen slaagden Griet en Rudy erin om dit tot een goed einde te brengen.

Zou het publiek dit wel appreciëren ?  Dat was de volgende vraag.  Beide stukken apart, dat leek ons wel haalbaar.  En dat bleek ook het voorbije weekend.  Maar een "marathon" ?  Twee stukken na elkaar met een "eet"pauze.  De opkomst van gisteren zondag baarde ons wat zorgen.  Slechts 60 toeschouwers ...  Wat moesten we hiervan verwachten ?  Met een bang hart gingen we van start.  Ik gaf een klein speechke en de "marathon" kon van start gaan.  In de pauze van "De Aerobiekes" boden we de mensen een aperitiefke aan en na een korte pauze van 15 minuten kon deel twee van start gaan.  Na "De Aerobiekes" zetten "De Studs" hun decor klaar en de mensen konden aan tafel gaan om te genieten van een kaasschotelke en een welverdiend glaasje wijn.  Bij ons (de mannen) kwamen de zenuwen piepen en we maakten ons klaar om van start te gaan.  Ondanks het feit dat er slechts 60 mensen in de zaal zaten, hadden wij constant de indruk dat er zeker 600 man in de zaal zat.  Wat een reacties, wat een ambiance, wat een applaus !

Nadien nog een hele tijd nagepraat met de aanwezigen en hieruit bleek dat iedereen een fantastische dag beleefd had !  We sloten de dag af met een hoop polonaises en Vlaamse schlagers.  Niet echt mijn ding, maar hier werd nog maar eens bewezen dat  Klakkeboem een hele toffe groep vrienden is waar het heel aangenaam toeven is.  We kijken allemaal uit naar de volgende voorstellingen en kijken met tegenzin naar het einde van de voorstellingen, want dan is het helemaal gedaan.  En wie graag eens van nabij ziet wat voor gekke vereniging Klakkeboem is, moet volgend filmpje maar eens bekijken : http://viaplaza.onzetv.be/video/TXEJMXSX.  Ik kijk nu al uit naar de volgende productie !