Formol en Spacecake

Klakkeboem stuurt zijn "zonen" en "dochters" uit. Zo ook nu weer, want Vincent en ikzelf spelen mee in de volgende productie van het Zwevegems Teater, met name "Formol en Spacecake". Ikzelf speel ondertussen al bijna 10 jaar in het Zwevegems Teater (mijn eerste stuk was "Marius" in 2001). En ik moet eerlijk toegeven dat ik niet hetzelfde "thuis"- of groepsgevoel ervaar als bij Klakkeboem. Het is telkens weer knokken om je plaatsje in dit gezelschap op te eisen. Gelukkig zijn er wel een heel aantal mensen bij het Zwevegems Teater waar ik me goed bij voel en waar ik het goed mee kan vinden. Een aantal zitten nu toch in deze productie en ik amuseer me wel. Natuurlijk zijn er twijfels. Mar die moeten en zullen er altijd zijn. Zit ik goed in mijn rol ? Ergert de rest van de cast zich niet aan mij ? Wat zal het publiek hiervan vinden ? Enz.

Persoonlijk vind ik dit wel een leuk stukje. Mijn pa was grote fan van de film waarmee Cary Grant doorbrak ("Arsenic and old lace") en toen ik de film de eerste keer zag, heb ik toch ook goed gelachen. Stefan Vancraeynest heeft dit stuk een beetje herschreven en er zijn "ding" van gemaakt. En ik vind het bij momenten behoorlijk grappig. Het overstijgt het niveau van de klucht niet en vele grappen zijn nogal flauw, maar als we erin slagen om dit op tempo te spelen en onze personages strak af te lijnen, dan denk ik dat het publiek hiermee een fantastische avond zal beleven. Tot op één van de voorstellingen ?

Fee

Fee

(Joost Van de Kerkhove)

door Theater Platteau vzw

Regie : Joost Van de Kerkhove

Spel : Myriam Anne, Bart Claeys, Hilde Claeys, Fabiola Depoortere, Rik Popelier, Lore Sambaer, Giovanni Seynhaeve

XXXX

Ik heb dit stuk met gemengde gevoelens aanschouwd. Ik heb mij geamuseerd, daar niet van. En ik heb bij momenten goed gelachen, dat ook. Alleen was het me niet altijd zo duidelijk waar de regisseur met dit stuk nu eigenlijk naartoe wilde. In mijn ogen was dit een klucht, een dijenkletser bijna, verpakt als een familiekroniek met een hele mooie strik rond. Want, laat ons eerlijk zijn, het verhaal had eigenlijk niet zo veel om het lijf. We volgden de lotgevallen van de familie Vandenbogaerde, met dochter Fee als centrale figuur. Fee werd als jong meisje verkracht en raakte hierdoor ook zwanger van sul Filip. Wat volgde, was een opeenvolging van feesten ten huize Vandenbogaerde. Met een schrijnend moment naar het einde toe als moeder Vandenbogaerde begon te dementeren. Veel meer dan dat was er eigenlijk niet te zien. Pas op, hier is op zich ook niets mis mee, maar om van een echt hele goeie voorstelling te spreken, heb je toch net iets meer inhoud nodig dan dit.

Om één of andere reden waren de acteurs gegrimeerd in een soort zilvergrijs. Bij een aantal acteurs was die grime al heel snel verdwenen door de warmte in de zaal. De vraag is waarom je het dan doet ? Voor de rest een hele mooie verpakking van deze ... euh ... komedie. De acteurs waren allemaal goed tot zeer goed. Hier dus niets op aan te merken. Ook een paar hele leuke regievondsten (een kindstemmetje werd nagebootst door helium in te ademen, een ander personage (een buitenstaander) werd gespeeld door een masker op te zetten, een vastgebonden acteur kronkelde over de tafel als een echte slang, ...) sierden de productie. En er waren een aantal hilarische momenten zoals bijvoorbeeld de aanhef van een Afrikaanse hymne door de zwarte vriend van de broer van Fee. Kortom, een hele plezante avond beleefd met een leuk stukje theater. Alleen was er net dat ietsje meer tekort om van een superproductie te spreken.