zaterdag 20 februari 2010

Groot Alarm

Tja, ik kan het mij niet veroorloven om hier een kwotering aan te geven, daar ik zelf te veel betrokken was bij dit stuk en ben bij dit gezelschap. Vanuit mijn ervaring kan ik enkel zeggen dat ik dit een goede productie vond. Het spel was vrij homogeen naar onze normen en ook het stuk lag mij meer dan veel van die andere komedies of blijspelen. Ik heb het een vijftal keer gezien en telkens moest ik lachen met een aantal benarde situaties waarin hoofdrolspelers Theo en Bertus zichzelf gestoken hadden. Mooi decor ook met twee kamers achter elkaar. De slaapkamer lag iets hoger dan de ervoor gelegen living waardoor alles in beide kamers altijd zichtbaar bleef. Toch een creatieve oplossing voor ons kleine podium. Origineel lagen beide kamers naast elkaar. Goed gevonden van onze vaste regisseur Rudy.

Ik heb er alvast van genoten en ik denk dat ook ons publiek dit stukje gesmaakt heeft. En nu gaan we aan de slag want volgend jaar bestaan we 15 jaar en dan zijn we van plan om ons publiek eens extra te verwennen. Tot volgend jaar !

donderdag 11 februari 2010

Andorra

Andorra
(Max Frisch)
door Zwevegems Teater


Regie : Jef Depaepe
Spel : Stijn Vandenhende, Sibelijn Courtens, Stefan Vancraeynest, Katy Thiriaux, Darline Vanneste, Jan Vanden Berghe, Bart Opsomer, Stoffel Van Boeckxsel, Ortwin Malfait, Johan Depaepe, Eugène Delabie & Marc Vanoutryve

XXXX

Waauw ! Dat was het eerste dat bij me opkwam na het zien van deze productie. Een schitterende regie, overgoten door mooi, sober spel van bijna alle acteurs. Voeg daar nog een fantastisch stuk aan toe en je krijgt een hele mooie theateravond. Een stuk met wondermooie teksten en een universele boodschap. Hoe kunnen mensen zo wreed zijn ? Hoe komt het toch dat mensen zo makkelijk om te praten zijn ? Hoe kan het dat een onschuldige jongen het slachtoffer wordt van deze kleine dorpsgemeenschap. Andri is een jood (althans dat denkt hij toch, en met hem heel het dorp). Iedereen praat over hem. Ze geven hem wel werk, maar hij wordt gepest. De soldaat kan hem niet uitstaan en slaagt erin om het hele dorp tegen hem op te zetten ... Hoe is het mogelijk ? Dat zit je te denken tijdens het bekijken van dit beklijvende stuk. En toch gebeurt het nog, vaker dan we denken, in grote of in kleine mate.

De regisseur koos voor een hele sobere aanpak. Alle acteurs bleven constant op scène. Ze zaten op een soort bank en kwamen in groepjes naar voor om een bepaalde scène te spelen. Zonder rekwisieten, zonder attributen. Zelfs hun kledij leek heel gewoon, heel alledaags. En hoe raar dit ook klinkt, het werkte wonderwel. Het sobere, beheerste spel van de acteurs zorgde ervoor dat je bijna constant geboeid bleef kijken en meeleefde met hun personages, die allemaal op hun manier wel worstelden met het gebeurde en daar misschien ook wel een beetje spijt van hadden. Heel even had ik het gevoel dat het verhaal zich voortsleepte, maar dat duurde maar enkele minuten en toen was ik weer mee in dit tragische verhaal. Ook het licht was sober, maar efficiënt. Evenals het decor, dat de witte muren van Andorra voorstelde. Mooi, heel mooi ! Chapeau, vrienden van het ZT ! Op naar de volgende !!!

maandag 8 februari 2010

Alles voor de tuin

Alles voor de tuin
(Edward Albee)
door Taal en Kunst Kortrijk


Regie : Eric Meirhaeghe
Spel : Katrien Baert, Kim Coornaert, Fay Demuynck, Katrien Deweer, Caroline Haemers, Suzy Vermeulen, Eddy Cosaert, Jan Folens, Juliaan Hubrecht, Dirk Mareel & Jurgen Pollet

XXXX

Ik blijf dit een mooi stuk vinden. Met een leuke premisse en enkele leuke, onverwachte wendingen. Persoonlijk vind ik dan ook dat dit stuk een meer traditionele aanpak vraagt dan hetgeen we hier te zien kregen. Daarenboven was het voor mij ook niet duidelijk wat de precieze bedoeling was van het decor. Het hele podium lag namelijk bezaaid met stoelen en die werden dan om de zoveel tijd gebruikt om op te gaan zitten. Op zich een leuk idee, maar het leidde eigenlijk nergens toe. Ook werd er niets gedaan met de verbeterde levensstandaard van de hoofdfiguren (misschien modernere stoelen naarmate het stuk vorderde of iets dergelijks).

Richard speelde ook veel te vlak om mij het hele stuk door te kunnen bekoren. Wel genoten van het spel van Jack. Ging er iets over in zijn dronkenschap, maar toch. Te traag gespeeld bij momenten, wat natuurlijk het ritme van het stuk ook niet ten goede komt. Toch proficiat aan de groep voor het vele en harde werk aan dit stuk.