Projectie "Opposites Attract"

Gisteren zondag 28 maart hielden we een projectie van "Opposites Attract" voor de medewerkers, sponsors en sympathisanten. We huurden een klein zaaltje omdat we dachten dat er niet al te veel volk op af zou komen. Uiteindelijk kwamen een kleine 45 mensen "genieten" van "Opposites Attract" (wat ik een bescheiden succes durf te noemen). Hoofdzakelijk medewerkers en acteurs, maar toch ook een aantal supporters. Altijd leuk om te weten dat mensen geïnteresseerd zijn in wat we doen. Uiteindelijk maken we films omdat we dat graag doen, maar ook omdat er mensen naar zouden kijken. Wat is een "artiest/kunstenaar" (ik weet zelfs niet goed of ik ons wel zo durf te noemen) zonder publiek ? Niets toch.

Dit was ondertussen de derde projectie van de film (na de clubwedstrijd van IMPULS en de procinciale wedstrijd van WEVAC) en de reacties waren positief, waarmee we definitief afrekenen met de "donkere" projectie op de clubwedstrijd. De puntjes van kritiek die er nu nog kwamen, waren volgens mij dan ook meer dan terecht. Voornaamste pijnpunten van de film zijn : de klank en een paar kleine continuïteitsfoutjes. Aan dat eerste moet duidelijk harder gewerkt worden bij het volgende project. Dat tweede zal moeilijker worden omdat we hier uiteindelijk spreken over 12 opnamedagen, gespreid over 6 maanden. Er worden wel foto's genomen, maar dat is niet altijd genoeg en het is niet zo evident om je drie maanden na de vorige opnamedag nog perfect voor de geest te halen hoe dit of dat er toen uitzag. Desalniettemin wil ik ook hier nog harder aan werken de volgende keer.

Positieve punten die ik gisteren mocht noteren, waren dan weer : het spel van de acteurs is goed tot zeer goed (hoewel ik vind dat ook dat hier en daar zeker nog voor verbetering vatbaar is), de soundtrack is zeer goed en past perfect bij de film (oef, ik had hier lang over nagedacht en het wordt nu blijkbaar toch geapprecieerd), de montage is vlot (misschien hier en daar nog iets te traag volgens mij), het verhaal is nooit saai, verveelt niet, gaat goed vooruit en is zelfs grappig (blij van dat ook eens te horen omdat de meningen hierover nogal verdeeld zijn). Indien er onder jullie (die de film gezien hebben) zijn die een andere mening toegedaan zijn, laat niet na te reageren op deze "entry" of op Facebook. We leren graag bij en wat nu minder goed was, proberen we de volgende keer beter te doen. Nog eens bedankt aan de aanwezigen en tot films !

De Vrek

De Vrek

(Molière)
door Arko Dorpstheater

Regie : Johan Bonte
Spel : Noël Serruys, Lisa Thermote, Jimmy Trioen, Heleen Decuypere, Guillaume Noppe, Monique Vilez, Jaak Lammertyn & Noël Desmet

XXXX

Links een huis in de vorm van een schatkist en rechts bomen en struiken, gemaakt van crêpe-papier. Een kleurrijk decor dus dat al meteen verraadde waar de regisseur met zijn stuk naartoe wilde. En één voor één kwamen alle figuren op scène : Cléante in een felrode glitterjas met blinkende rode schoenen, La Flèche in een soort clownspak en L'Avare zelf in een versleten uitziende bontjas. Wat we te zien kregen, was dus een soort poppenkast. En dat werkte, voor mij althans. Dit werd namelijk ook doorgetrokken in de speelstijl. Veel staat of valt natuurlijk met "De Vrek" zelf en ik moet zeggen dat ik genoten heb van zijn spel. Om heel eerlijk te zijn, denk ik ook dat deze benadering van deze klassieker heel dicht in de buurt komt van hoe het stuk gespeeld werd ten tijde van Molière. Soms heb ik de indruk dat wij dit stuk meer inhoud willen geven dan het eigenlijk heeft. Het is een heel leuk uitgangspunt, maar het is en blijft een komedie dat aan een behoorlijk tempo moet gespeeld worden en pas dan tot zijn volle recht komt. Het blijft jammer van de "deus ex machina" op het einde, maar voor de rest een plezant stukje theater, maar ook niet veel meer dan dat.

Eén groot minpunt voor mij was het spel van de rest van de cast. Iedereen heeft zijn best gedaan. Dat staat buiten kijf, maar de meesten haalden toch het niveau niet van "De Vrek" zelf waardoor het stuk af en toe eens in een spreekwoordelijk "gat" viel. Dit werd goed opgevangen door een aantal leuke vondsten van de regisseur, maar hiermee kun je het niveau van het spel niet omhoogkrikken. Toch een plezante benadering gezien van deze klassieker. Hoewel ik eerlijk moet zijn en liever stukken zie van een recentere datum. Het thema van "De Vrek" is universeel, maar het stuk voelt af en toe wat gedateerd aan. Tot ziens, theatervrienden !

Alba

Alba

(Federico Garcia Lorca)
door Spiegeltheater

Regie : Pierre Van Heddegem
Spel : Katia Ostyn, Lieve Bruynooghe, Kathy Casier, Shirley Sintobin, Kathy Lacaeyse, Els Lootens, Nele Vervaeck & Eline Renard

XXXX

"Weg met Lorca !", riep ik toen we de zaal uit gingen. Wat misschien niet helemaal fair is omdat er van het originele stuk van Lorca eigenlijk heel weinig overbleef. Wat we te zien kregen, was een soort bewegingstheater. De actrices, die zich allemaal heel goed tot uitstekend kweten van hun job, debiteerden een aantal stukjes tekst uit "Het Huis van Bernarda Alba", waarna het verhaal weer onderbroken werd door één of andere "dans", of liever een "beweging" op muziek. De regisseur zal dit allemaal wel schitterend gevonden hebben en zal hier wel één of andere boodschap mee willen overbrengen, maar die was aan mij zeker niet besteed. Het enige wat al die "bewegingen" bij mij teweegbrachten, was één langgerekte geeuw. "Het Huis van Bernarda Alba" is al geen stuk dat mij echt kan boeien. Daarvoor is de thematiek achterhaald. En als je het dan ook nog eens op deze manier brengt en alle tempo eruit haalt, dan vind ik er nog minder aan dan ik er al aan vond. De regisseur heeft geprobeerd om dit stuk te moderniseren, maar is daar niet in geslaagd. Misschien wordt het tijd dat we eens iets anders gaan spelen. Er worden nu ook toneelstukken geschreven. Soms lijkt het alsof amateurgezelschappen dat niet weten.

Het begon nochtans goed. Het decor zag er goed uit, heel sober met grote witte vlakken in een soort "doos", waarin de actrices zich bewogen. We zagen eerst wat filmfragmenten met interviews van een aantal personages die terugblikten op de gebeurtenissen van een jaar geleden. Hierdoor werd het toneelstuk op zich een soort flashback. Heel leuk gevonden om de beweegredenen van de personages weer te geven, maar hier werd te weinig mee gedaan tijdens de rest van het stuk. Niet echt mijn ding dus, deze creatie. Lag dat nu aan het stuk of aan de uitwerking ? Om eerlijk te zijn, denk ik dat het een combinatie van de twee was. Toch proficiat aan de groep voor de durf om het stuk op die manier te benaderen. Het kan niet altijd een schot in de roos zijn.

Shakers !

Shakers !

(John Godber & Jane Thornton)
door Koninklijk Gezelschap Reynaert vzw
Regie : Bart Gerard
Spel : Kim Decleire, Veronique Declercq, Els Janssens en Hilde Vonck

XXXX

Vrijdagavond. De werkweek zit erop en Griet's kinderen en die van mij gaan terug naar hun respectievelijke vader en moeder. Dit vraagt nogal wat organisatie met als gevolg dat we natuurlijk veel te laat kunnen vertrekken naar Brugge.

Aangekomen te Sint-Kruis bleek dan ook nog eens dat mijn GPS ons niet echt naar het centrum van Sint-Kruis gebracht had. Gevolg : zoeken geblazen. En uiteindelijk kwamen we twintig minuten te laat aan in de zaal. Onze meegereisde toneelliefhebbers vonden het niet meer de moeite om nog binnen te gaan en genoten van een drankje in een lokale tea-room. Wij gingen wel en ik ben heel blij dat we dit deden. Akkoord, we misten de eerste twintig minuten, maar de aard van het stuk liet toe om toch nog te genieten, wat wij ook deden met volle teugen.

"Shakers !" is het verhaal van vier diensters in cocktailbar "Shakers !". Hun verhaal wordt verteld aan de hand van een aantal leuke anekdotes, sketches bijna. We volgen eigenlijk hun wedervaren vanaf hun eerste werkdag en eindigen als ze, na een zoveelste avond in de "Shakers !", huiswaarts keren.

De vier actrices gaven allemaal het beste van zichzelf. Nu eens speelden ze hun rol, maar ze speelden ook allemaal de rollen van alle klanten die daar over de vloer kwamen. Lastige klanten, tieners die naar een verjaardagsfeestje kwamen, verliefde koppels, stoere macho-jongeren en nog veel meer. Heel leuk gebracht allemaal aan een heel hoog tempo waardoor je eigenlijk de kans niet kreeg om je te vervelen. Bij momenten ook heel grappig gebracht, zoals bijvoorbeeld een hele leuke scène met voetballiefhebbers die een partijtje biljarten of de auditie van één van de diensters die actrice wil worden. Ook een aantal stille momenten, zoals het verhaal van één van de diensters die een abortus had laten plegen, schitterend gebracht door de vier actrices.

Een heel functioneel decor ook, met een bar en vier barkrukken, die nu eens dienst deden als barkruk, maar evengoed als stuurwiel of als sigarettenautomaat. Heel inventief allemaal, hoewel ik persoonlijk de bar zelf nogal kitscherig vond. Kortom, wij hebben genoten van dit amusant stukje theater, ondanks het feit dat we twintig minuten te laat arriveerden.

Opposites Attract

Ik dacht dat mijn hart het zou begeven gisteren. Ik stond voor mijn werk op Batibouw en kon daar dus niet weg om onze film te verdedigen op de provinciale wedstrijd van WEVAC. Griet twijfelde niet en sjeesde van Brussel naar Oostende om ons daar te vertegenwoordigen. De zenuwen gierden door mijn lijf omdat het débacle van de veel te donkere beelden op de wedstrijd van Impuls steeds weer door mijn hoofd spookte. En ondanks dat ik wist dat de film er nu veel beter uitzag dankzij de hulp van Ronny (die alle beelden omzette van donker naar klaar), kon ik mijn zenuwen moeilijk bedwingen. 17u10 : begin van de projectie. Het was nu of nooit en daar stond ik op de stand, uitleg te geven over "onnozele" (zo leek het toch op dat moment) afsluitingen. De minuten leken tergend traag voorbij te glijden. 17u38 : mijn GSM ! Het verlossende telefoontje. Kon ik wel niet opnemen zeker omdat één of andere pipo het net op dat moment nodig vond om mij voor de zoveelste keer de uitleg te laten doen over onze (weliswaar fantastisch uitziende) schuifpoorten. 17u45 : pipo weg. Met trillende handen vormde ik het nummer van Griet. Ik hoorde haar bijna niet, enkel wat gefluister. Uit al dat gefluister kon ik opmaken : 78. 78 ! Dit kon niet waar zijn. Blijkbaar waren de filmgoden ons goed gezind. Ik wou meer weten, maar de projectie was nog bezig waardoor ik niet opnieuw kon bellen. 17u55 : nog maar eens proberen. Nu bleek er een speech bezig te zijn. Grrrr ! 18u10 : eindelijk kreeg ik mijn Grietje terug aan de lijn. De jury gaf ons 73, 85, 80, 78 en 76 wat een gemiddelde opleverde van 78,4. Wat een resultaat ! Ex aequo met "De Voorspeller", een speelfilm van Olivier Grenelle, waar ik ook van genoten had op zaterdag. Met dit resultaat behaalden we een gedeelde derde plaats op dit festival en een tweede plaats (eigenlijk gedeeld eerste) bij de speelfilms. Man, wat was ik tevreden ! Dit betekent ook dat we nu mogen deelnemen aan de nationale wedstrijd van CVB (Centrum Voor Beeldexpressie). Joepie !

Ik zal het maar niet onder stoelen of banken steken dat ik zwaar ontgoocheld was na de clubwedstrijd van Impuls. Door de veel te donkere beelden (nu nog oorzaken zoeken, heeft geen zin meer) was de helft van de film als het ware onzichtbaar. Blijkbaar hadden de mensen de film zelfs niet begrepen de eerste keer omdat een aantal dingen gewoon niet te zien waren. De ontgoocheling was al groot en als je dan ook nog een hoop kritiek moet slikken nadien terwijl je eigenlijk diep vanbinnen weet dat je geen slechte film gemaakt hebt, dan wordt die ontgoocheling alleen maar groter. Gelukkig is dit nu allemaal recht gezet en worden kritikasters op die manier de mond gesnoerd. En dat de film nog niet perfect was, weet ik ook wel. Ik weet ook wel dat de klank hier en daar te wensen over laat, dat het scenario niet zo sterk is, enz. Maar dat neemt niet weg dat we hier met een fantastische groep een heel leuk speelfilmpje gemaakt hebben dat op WEVAC (gelukkig) blijkbaar enorm goed gesmaakt werd door de aanwezigen. Grietje vertelde me dat er tijdens de film veel reactie was en dat er zelfs af en toe gelachen werd (wat wil een filmmaker nog meer). Nogmaals bedankt aan alle medewerkers en sympathisanten. En volgend jaar zijn we zeker weer van de partij met een nieuwe film.

Delen

De Spaanse hoer

De Spaanse hoer

(Fernando de Rojas in bewerking van Hugo Claus)

door Die Ghesellen

Regie : Hilde Vanderstraeten
Spel : Katrien Debaere, Jan Deleersnyder, Annie Depoortere, Luc Destoop, Debbie Manhaeve, Ingrid Vandekerckhove, Jean-Pierre Vandekerckhove, Norbert Vandercruyssen en Bieke Vanlaeken

XXXX

Heel leuk decor, bijna enkel bestaande uit twee bedden en een stoel. Goed gebracht ook. Vooral genoten van het spel van Calisto, Parmeno, Melibea, Celestina en de twee jonge hoertjes. Allemaal voortreffelijk gebracht. Alleen kon het stuk mij niet echt boeien. Akkoord, het was een bewerking van Hugo Claus, maar dan nog is het stof voelbaar in iedere repliek. Al ik weer eens naar een stuk van 100 of meer jaar oud zit te kijken bij om het even welk amateurtheatergezelschap, dan vraag ik me vaak af of er dan geen hedendaagse stukken geschreven worden misschien. Let wel, "Die Ghesellen" hebben echt wel hun best gedaan om hier een genietbare, bijna hedendaagse toneelvoorstelling van te maken en ondanks de vele geschrapte teksten en liedjes, bleef je voelen dat het hier om een heel oud stuk gaat. Ook en vooral door de teksten die niet altijd even goed bekten en dan ook nog vaak op rijm waren.

En zo kabbelde het eerste deel maar voort. De twee knechten zorgden wel voor enkele leuke intermezzi en ook het eerste liedje, gebracht door de twee jonge hoertjes, was best wel leuk. Gelukkig was het tweede deel stukken beter en zat er verdomd veel vaart in. Dit kon voor mij echter het gebrek aan tempo in deel één niet geheel goedmaken. Al bij al een leuke voorstelling gezien met goed spel !

Delen