zaterdag 13 augustus 2011

Onderweg

Nee, we zijn niet onderweg.  En neen, dit is niet één of ander reisverslag van hetgeen we al bezocht hebben en van hetgeen nog volgt.  "Onderweg" is gewoon de titel van onze nieuwe film.  En we hebben het onszelf alweer niet gemakkelijk gemaakt.  Eén of andere onverlaat kwam op het lumineuze idee om een "roadmovie" te maken.  Huh ?!  Een wat ?  Een "roadmovie", zo'n film waarin mensen constant onderweg zijn, constant in de auto zitten.  In de auto ?  Dat meen je niet !  Toch wel.  Hoe pakken we dat aan ?  We hebben toch slechte ervaringen met "Smiley" (opnames niet bruikbaar) en "Opposites Attract" (bijzonder slechte klank).  Maar ... we proberen het toch.  Zo gezegd, zo gedaan.

Het liep niet van een leien dakje, zoveel is zeker.  We hadden een paar moeilijke opnamedagen en ook de zon speelde ons parten.  Nu eens was ze daar en het ogenblik erna verdween ze weer.  Lastig als je dingen wil filmen die zich op hetzelfde moment bij hetzelfde licht afspelen.  Ook de regen gooide roet in het eten en bij de opnames op het kerkhof stond een serieuze wind waardoor Ronny moeite had om de kraan in bedwang te houden.

Het dieptepunt kwam er echter toen we een scène aan het opnemen waren aan de zee.  Net toen we wilden beginnen aan de laatste twee shots, kwamen mensen ons doodleuk vertellen dat de ruiten van onze en van Ronny's wagen ingeslagen waren.  Vlug naar beneden gehold en daar bleek dat een andere onverlaat in onze wagens had ingebroken terwijl wij stonden te filmen.  Zo eindigde de dag in het politiebureau.  Kortom, de opnames van "Onderweg" verliepen niet zonder slag of stoot.  We volhardden echter en ondertussen zitten de opnames er bijna op.  Nu maar hopen dat het resultaat de inspanningen meer dan waard was.

zondag 7 augustus 2011

Lokerse Feesten


Een avondje met Bart Peeters, Joe Cocker en Ozark Henry.  Klinkt goed, niet ?  Alleen jammer dat de avond niet in crescendo ging, maar eerder in decrescendo, waarmee ik van geen enkele artiest afbreuk wil doen.  Bart Peeters was hyperkinetisch als steeds en bespeelde het publiek met zijn woordspelingen en grappige one-liners.  Ja, ook Morrissey moest eraan geloven toen hij broodjes met hesp en salami in het publiek gooide omdat Morrissey de dag nadien zijn opwachting maakte.  Stevig concert met alle obligatoire, maar nog steeds steengoeie nummers als : "Heist-Aan-Zee", "Liefde is alles", "Poolijs", enz.  Ook van de nieuwe CD zullen er wel een aantal overblijven in toekomstige setlists.  Zoals het aanstekelijke "Menselijke brein" of het typische "In de plooi" en "Zelden of nooit".

Na Bart Peeters was het de beurt aan Joe Cocker.  De man wordt oud en dat laat zich ook zien op het podium.  Hoewel hij duidelijk het beste van zichzelf gaf en de ene klassieker na de andere op ons afvuurde.  Wereldklasse, maar behoorlijk statisch na eeuwige spring-in-'t-veld Bart Peeters.  En toen kwam Ozark Henry.  Ik ben en blijf een grote fan van de man, maar live kon hij ons toch niet overtuigen.  Goeie muziek, leuke lichteffecten, maar veel te afstandelijk om constant boeiend te blijven.  Ook de rest van de band stond er nogal apatisch bij.  Al bij al een hele mooie avond beleefd in Lokeren, maar misschien hadden de artiesten in omgekeerde volgorde moeten optreden ...

vrijdag 5 augustus 2011

Marius, Fanny en César

Marius, Fanny en César
(Marcel Pagnol)
door Comp. Marius
 
Vertaling en bewerking : Waas Gramser en Kris Van Trier
Spel : Waas Gramser, Kris Van Trier, Frank Dierens, Koen Van Impe, Anne De Wilde en Yves Degryse
XXXX
Een dagje naar zee, meer bepaald naar Oostende, bracht ons bij TAZ.  Aan één van de vele kades die Oostende rijk is, stond een tribune opgesteld en daar moesten we zijn.  Het werd een totaalbeleving.  Bij aankomst kregen we soep en dan begon de voorstelling.  Een drieluik van Marcel Pagnol.  "Marius" had ik zelf ooit nog gespeeld, de andere twee kende ik wel van naam, maar niet van inhoud.  Naarmate de voorstelling vorderde, kwam de zon steeds meer piepen waardoor mijn gezicht na een tijdje rood aanliep.

"Marius" zette al meteen de toon voor een aangename theaterervaring.  De humor was bijna constant aanwezig en de acteurs kweten zich meer dan behoorlijk van hun taak.  Kris Van Trier was heel grappig als César, hoewel hij af en toe iets teveel het publiek bespeelde naar mijn gevoel.  Frank Dierens was heel degelijk als Marius en ook Koen Van Impe zette een leuke Panisse neer.  Na een uurtje spel was er een eerste pauze en kregen we een drankje aangeboden.  Vervolgens het tweede deel van het eerste luik van deze trilogie.  Mooi en origineel van decor met de kade op de achtergrond.

Dan kregen we een bouillabaisse voorgeschoteld, konden we buiten nog even genieten van een glaasje wijn in de zon en werd het stuk verdergezet met deel twee van het drieluik, met name "Fanny".  Het bleef leuk en aangenaam, maar dit deel kende toch een serieus dipje met het gesprek tussen Panisse en monsieur Brun in de werkplaats van Panisse.  Even werd het leuk toen monsieur Brun wees naar "zijn" boot (een stok met een vlagje erop) en er op de achtergrond een drietal jachten hun opwachting maakten.  Hilariteit alom.  Het einde van "Fanny" zat er dan wel weer boenk op met een nieuwe confrontatie tussen Marius, Fanny en César.  Op naar het laatste deel dan waarin alles op zijn plooi komt als Panisse (de man van Fanny) komt te overlijden en Marius en Fanny elkaar uiteindelijk terugvinden.  Nadien kregen we nog een lekker kopje koffie en dat was het einde van deze uiterst aangename theaternamiddag.

"Marius" blijft voor mij het beste stuk van de drie en dat bleek ook tijdens de voorstelling.  Zowel "Fanny" als "César" zijn voor mij niet zo sterk als stuk en dat zorgde voor een aantal dipjes in het tweede deel, maar desalniettemin een hele leuke ervaring in de koningin der badsteden.