Alweer een nieuwe cartoon !

By KVSmiley | View this Toon at ToonDoo | Create your own Toon

Gewone Tijm, Knokke Boem en Smiley

Klakkeboem zendt zijn zonen en dochters uit en mag trots zijn. Nadat Vincent en ikzelf al onze kans waagden bij andere gezelschappen, gaan ook Pedro en Griet nu die toer op. Pedro heeft zich opgegeven om volgend jaar mee te spelen in Avelgem en Griet speelt op dit ogenblik bij "Die Ghesellen" Deerlijk, samen met Vincent. En we mogen terecht trots zijn op onze zonen en dochters, want Griet en Vincent spelen hun rollen van respectievelijk Amélie en Janec met verve. Het stuk heet "Gewone Tijm" en wordt geregisseerd door Bart Gerard. Normaal gesproken "post" ik altijd een kleine recensie van de stukken die ik zag, maar aangezien ik te nauw betrokken was bij dit stuk, is mijn objectiviteit compleet zoek wat dit stuk betreft en doe ik dat dus beter niet in dit geval. Wel een leuk gezelschap, "Die Ghesellen", met een strakke, goed zittende organisatie. Leuk om ze aan het werk te zien.

Klakkeboem zit ook niet stil en organiseerde voor de tweede keer de "Knokke Boem Kerst- en Cultuurmarkt", hoewel we ondertussen wel mogen zeggen dat Klakkeboem op zich hier niet veel mee te maken heeft, behalve dan dat alle medewerkers ook leden zijn van Klakkeboem. Het werd een gezellige bedoening gisteren. Er was heel veel te doen en er kwam bijgevolg ook heel wat volk naar Knokke. Ik genoot van de aanwezige Klakkeboemers. Mieke en Beatrijs waren op de middag best wel grappige obers en in de namiddag animeerden ze mee de knutsel- en grimehoek. Pieter was bij momenten hilarisch als clown van dienst en ook de levende Kerststal met Frederik en Evelyne als Jozef en Maria en Kris als neger (?) zag er bijzonder goed uit. Rudy draaide op volle toeren, evenals Jeroen en Pieps. Brecht was nerveus want hij moest optreden en zijn "set list" zat nog niet helemaal goed een uur voor "zijn" gloriemoment. Dominique deed wat een goede verkoper hoort te doen, namelijk het KWB-lidmaatschap verkopen. Ikzelf kreeg een klein zaaltje en mocht daar nog eens "Smiley" projecteren. Ik was content van de opkomst en wil volgend jaar zeker weer van de partij zijn met "Opposites Attract". Een beetje jammer dat ik vroeg weg moest (Griet moest namelijk om 18u00 "Gewone Tijm" spelen), want anders had ik waarschijnlijk nog wat volk kunnen strikken voor "Smiley". Kortom, een hele gezellige bedoening daar op de Kerst- en Cultuurmarkt te Zwevegem-Knokke. Volgend jaar zijn we zeker weer van de partij !

Opposites attract - opnamedag 11

Snif ! 't Zit er alweer op ! De allerlaatste opnamedag van "Opposites Attract" was vorige zondag. We kregen meteen ook de introductie van het laatste personage, met name Tony de cafébaas. Er waren ook wat figuranten op de set (Marc, Jacques en Rudy, nogmaals van harte bedankt) en Vincent daagde op met een baard (;-)). Het werd alweer plezant en het liep ook heel vlot. We draaiden een paar leuke caféscènes en de alcohol vloeide welig. Nogmaals gezien dat er eigenlijk beter geen alcohol voorzien wordt op de set, want dankzij het gele goedje had Vincent het moeilijk om zijn tekst er in één keer uit te krijgen (beweerde hij toch zelf). Hoedanook mooie beelden geschoten. Ook in de namiddag met de meisjes. Zowel Beatrijs, Griet als Pat speelden hun rol van pruim met verve en ook dat leverde een paar mooie scènes op. Nadien werd er nog wat nagekaart met cast en crew en heel voorzichtig werden er al plannetjes gesmeed om volgend jaar een nieuw filmpje (filmpjes ?) te draaien.

Telkens weer opnieuw amuseer ik mij op de set als een klein kind. Het blijft een hele leuke bende om mee te werken en dat alleen al maakt het de moeite waard. Nu begint het zware werk : de montage. We zijn al begonnen en met een bevredigend resultaat (al zeg ik het zelf). Nog een paar scènes en dan kan het "fine-tunen" beginnen. Nadien nog de klankmontage en klaar is kees. En dan ! Op naar de volgende film natuurlijk !

De Jossen

De Jossen

(Tom Lanoye)
door Het Kuurns Theater

Regie : Martin Vanluchene
Spel : Caroline Dermaux, Daan Frère, Ilse Debaveye, Ine Desplinter, Lieven Van Speybroeck, Norbert Debaveye, Stefaan Devlaminck & Willy Denhaene

XXXX

Ik had al veel gehoord van dit stuk van Tom Lanoye, maar ik had het nog nooit gezien. Best een leuk uitgangspunt. Hoe gedraagt een groep zich en wat gebeurt er als één individu zich niet meer wil gedragen zoals de rest en er andere ideeën begint op na te houden ? Heel juist ! Dan valt heel de boel uit elkaar. "De Jossen" zijn een hechte groep tot Jos beweert geen Jos meer te willen zijn en dan begint de miserie. De mise-en-scène en de kledij zaten goed. Met enkel wat planken en nagels werd het decor opgebouwd en daarin bewogen de Jossen zich met elk een hilarische pruik op hun kop. Leuk om naar te kijken met enkele schitterende beelden erin verwerkt (het bellen blazen, de ochtendgymnastiek, enz.).

Alleen jammer dat het tempo hier en daar wat laag lag. Het leek wel alsof de acteurs telkens een paar milliseconden wachtten alvorens hun repliek te geven en dat kwam bij momenten wat geforceerd over. Dit kwam ook de vlotheid van het geheel niet ten goede. Al bij al een leuk stuk gezien met een aantal schitterende beelden erin verwerkt. Tot de volgende !

Uniroyal

Uniroyal

(Jo Van Damme)
door Het Vernieuwd Gents Volkstoneel

Regie : Bob De Moor
Spel : Daan Hugaert, Mieke Bouve, Barbara Sarafian en Jurgen Delnaet

XXXX

We bevinden ons in de bandencentrale van Antoine (lees Albert) Deconinck, "de koning" van de radiaalbanden. Zijn vrouw Nicole (lees Paola) is van Italiaanse afkomst. Zij wil met pensioen en gaan rentenieren in Italië. Ze hebben twee mogelijke opvolgers : de "domme" Kevin (lees Filip) en "losbol" Bruno (lees Laurent). Bruno is volgens hen niet geschikt om de zaak over te nemen. Hij is niet standvastig genoeg. Kevin daarentegen ... ("Ik wil koning worden."). Daarenboven worden ze geboycot door hun inwonende schoonzus Fabienne (lees Fabiola), weduwe van de broer van Antoine, Raoul (lees Boudewijn). U leest het, dit is een klucht die serieus de draak steekt met ons koningshuis. Dit leidt tot bijwijlen hele grappige situaties (Fabienne die via het horloge van Raoul met hem spreekt in de hemel, de processie van Echternach, enz.), maar af en toe wordt het net iets te plat naar mijn gevoel. De humor overstijgt vaak niet het niveau van "De Kampioenen" of pakweg "Samson en Gert" en is dikwijls nogal voorspelbaar ook.

Gelukkig zijn daar de acteurs, die alle vier schitterend staan te acteren. Daan Hugaert is perfect gecast als de soms norse Antoine, goed bijgestaan door Mieke Bouve. Maar het zijn vooral Jurgen Delnaet en Barbara Sarafian die de show stelen. Delnaet speelt een dubbelrol als Kevin en Bruno en doet dat fantastisch. En Barbara Sarafian bewijst nog maar eens waarom ze in mijn ogen één van de grappigste actrices is die ik ken. Ze is bij momenten hilarisch als Fabienne en weet moeiteloos het publiek op haar hand te krijgen. Het zijn de acteurs die dit stuk doen uitstijgen boven het niveau van een gewone klucht.

Maar ik heb goed gelachen en daar is het hen waarschijnlijk om te doen. Ik zou dus zeggen : opdracht volbracht, Vernieuwd Gents Volkstoneel !

Nieuwe cartoon !

By KVSmiley | View this Toon at ToonDoo | Create your own Toon

True West

True West

(Sam Shepard)
door Elisabeth nv

Spel : Stany Crets, Peter Van den Begin, Eddy Van den Abbeele & Greta Van Langendonck

XXXX

Nostalgie, zo kun je best het gevoel omschrijven dat ik had bij het zien van deze bewerking van het stuk van Sam Shepard. Ik zag het voor het eerst door het Zwevegems Teater en was meteen verkocht. Ik vond het toen al een schitterend stuk. We speelden het ook zelf met Klakkeboem en ik ben heel trots op die productie, mede door de toch wel lovende reacties achteraf. En nu hadden we het geluk om klasbakken Van den Begin en Crets aan het werk te zien als Lee en Austin. En ook nu weer was ik meteen verkocht.

De toon zat goed van bij het begin. Van den Begin was in mijn ogen perfect gecast als de duivelse Lee en ook Crets zette meteen de juiste toon met zijn interpretatie van de iets minder opvallende Austin (althans in het begin van het stuk). Het blijft een boeiende karakterstudie van twee tegenpolen van broers. De ene, Austin, is een scenarioschrijver, die op het huis van zijn moeder past en hoopt van daar zijn grote doorbraak in Hollywood te versieren. De andere, Lee, is een kleine crimineel die in de woestijn woont en nu zijn moeder opzoekt, maar in de plaats daarvan zijn broer terugvindt. Het hele stuk door voel je de spanning tussen de twee broers en dat bereikt een hoogtepunt als Lee producer Saul kan overtuigen om zijn verhaal te verfilmen en niet dat van zijn broer Austin. Dit leidt tot komische, maar ook spannende confrontaties tussen de twee broers. En op het einde weet je zelfs niet wie van de twee het uiteindelijk haalt.

Een echt acteursstuk met een leuk verhaal, fantastisch gebracht door de vier acteurs. Vooral Van den Begin en Crets vallen op, maar ook de moeder bracht haar rol voortreffelijk. Het stuk kent nogal wat valkuilen, zeker omdat beide broers ladderzat zijn naar het einde van het stuk toe. En in scène 8 had ik het gevoel dat het nu genoeg was geweest. Ook het einde kon sterker. Beide broers komen tegenover elkaar te staan en we weten niet wat die confrontatie zal brengen. Het licht bleef echter aan en beide acteurs verdwenen van scène. Dit kon sterker naar mijn bescheiden mening. Maar voor de rest niets dan lof voor deze interpretatie van één van mijn lievelingsstukken aller tijden.

Nostalgie ...

Blankenberge

Blankenberge

(Tom Lanoye)
door Zwevegems Teater

Regie : Eric Meirhaeghe
Spel : Sylvia Delabie, Hilde Haerynck, Magda Callens, Bart Opsomer, Stoffel Van Boeckxsel, Eugène Delabie, Simon Vancraeynest en Jef Depaepe

XXXX

Ik heb iets met het Zwevegems Teater. Ik ben al jaren lid van het trouwe publiek en sinds een aantal jaar ben ik ook spelend lid geworden van het Teater zelf. Met heel veel mensen daar kan ik het zeer goed vinden. Zo ook met de regisseur van dit stuk. Hem een vriend noemen, is misschien veel gezegd, maar we kunnen het heel goed met elkaar vinden. En ik heb ook al heel veel mooie stukken gezien van het Zwevegems Teater.

"Blankenberge" is zo'n typisch oervlaams stuk. En dat moet, naar mijn bescheiden mening, ook op z'n vlaams gespeeld worden. Rauw, realistisch, uit de buik. Dit is zo'n stuk dat langzaam oprijst uit die oervlaamse klei om je dan uiteindelijk naar de keel te grijpen. En de komische intermezzi moeten er zijn en blijven, maar ze mogen het einde niet teniet doen, wat hier wel gebeurde. Het tempo zat net niet strak genoeg en als er dan al eens wat vaart insloop, dan werd dat alweer teniet gedaan door een of ander weinig zeggend beeld dat daarenboven ook nog eens het spel van de acteurs serieus belemmerde (bvb. : het klimmen in de luchters, ...). We zagen ook acteurs die hun tekst precies net niet goed genoeg onder de knie hadden, wat natuurlijk ook het tempo niet ten goede kwam. Tenslotte zat ook de komische timing bij momenten heel verkeerd, wat lachsalvo's op het verkeerde moment met zich meebracht. En dit alles zorgde ervoor dat het einde je niet bij de keel greep, maar eerder op de lachspieren werkte ... tenzij dat de bedoeling was natuurlijk. Dan herzie ik mijn mening !

Snel naar het volgende, zou ik zeggen !

Generale repetitie

Gisteren was er generale repetitie van "Eén vloog over het koekoeksnest", onze productie die vrijdag in première gaat. Ik vind het een heel mooi stuk en ben blij dat ik hieraan mag meewerken. De repetitie begon heel slecht. We kregen onze "lichtbak" niet aan de praat. Bleek om een defecte kabel te gaan. Pieter moest in allerijl naar huis rijden om zijn "lichtbak" waardoor we uiteindelijk met een uur vertraging toch van start konden gaan. De acteurs hadden al een paar pintjes gedronken waardoor de zenuwen wat verminderd waren en het stuk begon. Het liep vrij goed en al bij al werd het een goede "generale". De micro ontbrak, maar dat is een detail en hier en daar werden stukjes tekst vergeten of overgeslagen. We sloegen ons er echter door en konden tevreden terugblikken op deze "generale". Ook het (weinige) aanwezige publiek was tevreden.

Is dit nu een perfecte productie ? Neen, zeker niet, maar het is wel een productie die mag gezien worden. De inzet is 100 % en iedereen speelt zijn of haar rol naar eigen kunnen en vermogen. Een aantal overstijgen zelfs zichzelf en zetten een mooie vertolking neer. Kan het beter ? Ja, heel zeker, maar langs de andere kant kunnen we ons ook afvragen of een productie ooit wel perfect is. Het is een mooie prestatie van Klakkeboem om dit stuk met maar liefst 17 acteurs op de planken te zetten. Wij zijn er klaar voor en vrijdag worden we voor de leeuwen gegooid. Dan komen er mensen kijken. Wat zullen zij vinden ? De ene zal het al beter vinden dan de andere waarschijnlijk, maar ik geloof wel dat een groot deel dit zal smaken. Het blijft een heel mooi stuk met een schitterend verhaal. En Klakkeboem brengt dit op zijn eigen, degelijke manier. Tot vrijdag, toneelmakkers !

Comme chez swa

Comme chez swa

(Pol Anrys)

door KOHANÉ

Regie : Johan Bonte

Spelers : Bastian Piepers, Tine Coucke, Hilde Demeyere, Bas Van Montfoort, Veerle Werbrouck, Hilde Bossier, Sabine Dekijvere, Luc Demuynck, Christof Lampaert, Daria Claerbout

XXXX

Naar jaarlijkse gewoonte trokken we naar Lendelede voor Kohané's creatie van "Comme chez swa" van Pol Anrys. Over het stuk kunnen we vrij kort zijn. Swa heeft een gerenommeerd restaurant en staat op het punt om een erfenis binnen te rijven op voorwaarde dat hij trouwt met Geraldine, een tang van een vrouw. Claudia, zijn dienster, betuigt ook haar liefde voor hem en bedriegt daarmee Tom, de barman. Het plan is om Geraldine te laten vermoorden. Het spreekt voor zich dat dit verhaal zich leent tot de nodige typeringen van personages en komische situaties allerhande. Een echte klucht dus met een heleboel voorspelbare wendingen, maar dat willen de mensen blijkbaar en er werd dus hard en heel hard gelachen bij momenten. Wij hadden vijf kinderen mee en ook zij vonden het fantastisch. En ik moet eerlijk toegeven dat ik ook goed gelachen heb met een aantal situaties (Swa die XTC gepakt had, Geraldine die "kruipt" voor de inspectrices, Tom die Swa met één hand afhoudt waardoor die laatste het fototoestel niet kan afnemen, enz.).

Wat ik vooral heel tof vond, was de manier waarop ze dit stuk gebracht hebben, namelijk in arena met een voor dit soort stukken ongewoon sober decor. De arena stelde een keuken voor met een werkblad, een kookfornuis, enz. Hierin bewogen de acteurs zich voort. Ze bleven ook bijna allemaal constant in de zaal wat het voor hen niet altijd gemakkelijk maakte. Leuk om eens een klucht op deze manier te zien brengen. Dit zorgde ook voor de meerwaarde. Het tilde het stuk uit boven zijn eigen niveau. Knap gedaan ! Neem daarbij ook nog eens de acteurs die allemaal deden wat ze moesten doen en dat op een bijzonder leuke manier. Geraldine was fantastisch. Ze speelde constant op het randje van "erover" te gaan, maar deed dat net niet genoeg om er echt "over" te zijn, waardoor dit werkte. Ook Tom de barman was goed tot heel goed door zijn natuurlijke présence op scène. Dit duo werd ook nog eens aangevuld door een goeie Swa en Claudia. Maar ook de rest van de cast voelde zich in dit stuk precies als een vis in het water.

Knap gedaan dus met een goeie regie met een paar hele leuke vondsten. We komen zeker terug volgend jaar. Tot toneels, vrienden !

Cartoon nr. 5

by KVSmiley | Create your own Cartoon at www.toondoo.com

De Jood van Roeselare

De Jood Van Roeselare

(naar "De koopman van Venetië" van William Shakespeare en naar "De Arabier van Amsterdam" van Justus Van Del)

door KONINKLIJKE TONEELGILDE VOLKSVEREDELING VZW - ROESELARE

Regie : Bart Gerard

Spel : Jurgen Vantornout, Sally Vlieghe, Geert Vansteenkiste, Els Maveau en Sven Rehburg

XXXX

Iedere theaterliefhebber kent wellicht "De koopman van Venetië" van William Shakespeare. Een nogal luguber, maar heel mooi stuk. Daarin leent Shylock geld aan Antonio. Als deze niet op tijd kan terugbetalen, moet hij 1 pond van zijn eigen vlees afstaan. In 2004 nog schitterend verfilmd als "The Merchant of Venice" met Al Pacino als Shylock en Jeremy Irons als Antonio. Wij zagen een eigentijdse bewerking van dit stuk met behoud van een aantal originele verzen van Shakespeare. Het stuk situeerde zich nu niet in het Venetië van de zestiende eeuw, maar in het hedendaagse Roeselare en speelde zich af in het drugsmilieu. En Shylock werd vervangen door Rafi, een allochtone eigenaar van een Pita-zaak.

We zagen een heel sober, maar tegelijkertijd ook heel efficiënt decor. Iedere acteur had zijn eigen zitblokje, dat tegelijkertijd ook als decorstuk gebruikt werd. Dat was van iedereen wit en van Rafi zwart. Zo was Rafi ook zwart gekleed en zat bijna altijd helemaal alleen rechts van de scène terwijl de rest links zat. De vloer was één grote bankkaart. Blijkbaar vaak gebruikt in het drugsmilieu om "white lines" op de magneetband te leggen met een andere bankkaart (met dank aan de regisseur voor deze uitleg ;-)). Het stuk begon met een videomontage waarbij gesuggereerd werd dat een stuk uit Antonio's been gesneden werd. En gedurende de rest van het stuk werd constant een videobeeld geprojecteerd met een stuk vlees dat langzaam aanbrandde op de barbecue. Daarbij werd ook nog eens iedere scène-overgang begeleid door een door merg en been snijdend geluid van het slijpen van een mes. En dit hele concept werkte wonderwel.

De teksten waren niet zo evident om op een natuurlijke manier uit je mond te laten rollen. Daarenboven werd ook gekozen om in het dialect te spelen wat dit nog moeilijker maakte. Gevolg was dat veel zaken niet natuurlijk genoeg gedeclameerd werden door de acteurs. En nu kun je wel zeggen dat dit eigen is aan Shakespeare zijn verzen, maar misschien was AN dan toch een betere keuze geweest. Het stuk kon mij ook niet de hele tijd boeien. Er zaten een aantal sterke momenten in, maar niet genoeg om mijn aandacht vast te houden. Wel heel leuk was het feit dat Shakespeare zelf zijn opwachting maakte en zijn eigen tekst kwam verdedigen bij de personages.

Wetende dat dit gezelschap het gewend is om komedies te brengen, vind ik het moedig om dit te brengen en daarvoor alleen al verdienen ze een daverend applaus. Ik had alvast een plezante avond. Tot toneels, toneelvrienden !

Cartoon nr. 4

by KVSmiley | Create your own Cartoon at www.toondoo.com

Eén vloog over het koekoeksnest

Binnen twee weken is het zover, m.n. op vrijdag 30 oktober hebben we première van "Eén vloog over het koekoeksnest". Toch wel één van mijn favoriete stukken aller tijden. Misschien ook nog een kleine oproep aan iedereen die nog niet gereserveerd heeft : 't is nu 't moment !

Wat me telkens weer opvalt bij Klakkeboem, is het enthousiasme waarmee deze groep aan een productie werkt. En ja, er zijn ook wel eens "troubles" (wink, wink, Turkle) en kleine akkefietjes, maar uiteindelijk is ieder lid van deze toch wel uitgebreide cast dolenthousiast en zeker van plan om hier een mooie productie van te maken. En zo hoort het ook. Langs de andere kant mogen we ook nooit zeggen : "We zijn maar amateurs !". We brengen een mooi stuk en wij moeten er alles aan doen om dit stuk perfect te brengen. En dat het niet perfect zal zijn, dat weet ik ook wel, maar dat neemt niet weg dat we de perfectie moeten nastreven.

Ik ben echter wel van overtuigd dat de meeste medewerkers dat ook doen en dat we een mooie première tegemoet gaan. Ik zal er alleszins alles aan doen om mijn rol zo goed en zo kwaad mogelijk te brengen. Leve Klakkeboem !

In The Mood

"In The Mood" was een initiatief van kunstencentrum Buda te Kortrijk waar de bezoekers volledig werden ondergedompeld in de wereld van de psychiatrie en de kunst. Van zodra je binnen kwam, werd je verwelkomd door een aantal vriendelijke verplegers die je een vragenlijst lieten invullen om uw gemoedstoestand te kunnen meten. De ergste gevallen werden door verwezen naar een echte psychiater en kregen de kans om 5 minuten hun ziel bloot te leggen. Anderen kregen de kans om een glaasje cava te drinken in de foyer. Al gauw kregen we het gezelschap van enkele verpleegsters die een aantal druppeltjes medicijnen aan de cava toevoegden. Rode druppels voor de patiënten met liefdesproblemen, gele druppels voor de patiënten die te veel gal spuwen, blauwe druppels voor de depressieve patiënten, enz... In de hoek stond er nog een automaat waar je voor de som van 20 eurocent wat extra pillen kon kopen. Na een welkomwoordje van Dokter Titeca, mochten we kiezen uit twee zalen voor een voordracht van +/- 30 minuten. We kozen voor de voordracht "Waanzinnige creaties en creatieve waanzin". Aan de hand van enkele voorbeelden, werd ons duidelijk gemaakt dat veel bekende kunstenaars psychiatrische patiënten waren en dat sommige bekende werken door psychiatrische patiënten werden gecreëerd. Tof om te weten maar niet echt mijn ding. Te veel theorie op korte termijn deed mijn aandacht al gauw verslappen. Na de lezing gingen we onmiddellijk naar de grote zaal voor de theatervoorstelling "Liga" van het Nederlandse theatergezelschap "Kassys". Het stuk begon met een kleine video waarop we de acteurs één voor één van het podium zien komen en elkaar feliciteren. Na een kus en knuffel,worden ze door hun ouders opgepikt en gaan onmiddellijk naar huis( http://www.youtube.com/watch?v=QFnB6ghRgyw) Dan begint het stuk. Het podium ligt vol voorwerpen (kussens, speelgoed, een ladder, een touw, een stok, een bal...) en één voor één komen de acteurs binnen en beginnen rond te lopen en gekke dingen te doen. Ik had zo iets van "Huh ? Wat krijgen we nu ?" Ik begreep eerst niet wat er gaande was maar stelselmatig werd duidelijk dat we hier te maken hadden met psychiatrische patiënten die in een recreatiezaal waren terecht gekomen. Na de eerste verwarrende minuten, zagen we de acteurs hun fantasie op hol slaan en werden er met behulp van de voorwerpen allerlei beroepen, activiteiten enz uitgebeeld... Het was werkelijk fantastisch... ( De eerste 45 minuten werd er geen woord gesproken maar toch zat ik geboeid te kijken. Nu en dan met een lach, dan weer wat medelijden. Hilarisch was het moment dat één van de verzorgers binnen kwam en in ieder voorwerp iets anders zag dan wat de patiënten eigenlijk hadden gecreëerd. Zonder het zelf te weten hadden ze blijkbaar allemaal iets in elkaar gestoken dat geassocieerd kon worden met een barbecue. Omdat de verzorger blijkbaar altijd gelijk heeft, hebben ze dan maar barbecuetje gespeeld. Daarna mocht iedereen terug naar huis en zagen we de acteurs het podium verlaten op dezelfde wijze als we gezien hadden in de film die bij het begin werd getoond. Subliem gewoon. Een daverend applaus was meer dan terecht en ik heb zelfs recht gestaan en keihard in mijn handen geklapt. Wat een klasbakken ! Daar hoop ik later meer van te zien te krijgen. Na een lekker duveltje begaven we ons dan naar de filmzaal waar de documentaire "De Man Die Zichzelf Voor Don Quichotte Hield" geprogrammeerd stond. Een aangrijpende film waarin we een aantal psychiatrische patiënten volgen die repeteren voor de theatervoorstelling "Don Quichotte". We maken kennis met Franky (een agressieve schizofreen), André (een zware alcholist), Carlos (een zwaar depressieve met faalangst) en Maarten (een hyperactieve autist). Elk beleven ze de repetitie op hun manier en ontsnappen hierdoor eventjes aan het ellendige verleden dat ze met zich meesleuren. Op het podium worden ze even een personage dat ze al gans hun leven proberen te zijn. En niets zal hun tegen houden om op de avond van de voorstelling te schitteren als de grootste sterren. Na de film was ik sprakeloos. Respect voor de mensen die zich iedere dag inzetten voor die patiënten. De stilte in de zaal bewees onmiddellijk dat alle toeschouwers op dezelfde golflengte zaten. Deze film had ons diep geraakt. Een prima afsluiter van een schitterende avond. Ik ben nog steeds onder de indruk.

Assepoester

door Jeugdtheater Scherven en De Gebroken Spiegel

XXXX

Auteur : Filip Deprez

Regie : Jef Depaepe & Wouter Leplae

Spel : Marie, Mieke Vanoverberghe, Christophe Van Asten, Stoffel Van Boeckxsel, Dirk Claerhout, Marc Vanoutryve, Jan Baert, e.v.a.

Een musical maken lijkt mij sowieso al geen sinecure, laat staan een musical met kinderen. En toch hebben onze collega's van Jeugdtheater Scherven en De Gebroken Spiegel het er alweer goed van afgebracht. Ze brachten een sprookje en we zagen een sprookje met een sober, maar heel verzorgd decor die heel efficiënt was (het cadeautje voor de pauze prikkelde de nieuwsgierigheid van onze kinderen). Ook de kostuums waren heel verzorgd, evenals de acteerprestaties van de belangrijkste acteurs. Ze zijn alleszins geslaagd in hun opzet, m.n. de kleinsten onder ons een avondje amusement brengen. Wij hadden 5 kinderen mee en alle vijf genoten ze van de voorstelling.

Er zaten ook een heel aantal leuke vondsten in om de volwassenen te bekoren. Maar misschien net iets te weinig om een volwassen publiek te blijven boeien. Daarvoor ging het bij momenten ook net iets te traag. Niet echt een groot probleem, maar toch jammer dat de zangtalenten niet van iedereen gelijk waren. Voor de rest, een puike prestatie !

Opposites attract - opnamedag 10

Alweer 10 opnamedagen achter de rug. Het einde nadert en dat vind ik altijd weer een beetje jammer. Nu nog één of misschien twee en dan is het echt gedaan. En gisteren hadden we dus opnamedag 10. Het werd een drukke bedoening op de set (het Gemeentehuis van Zwevegem, waarvoor nogmaals dank aan de gemeente Zwevegem) met vier crewleden, acht acteurs, acht figuranten en mijn broer. Altijd moeilijk om zo’n bende onder controle te houden, maar ik moet zeggen dat dit bijzonder goed meeviel gisteren. Iedereen was gedisciplineerd en we hebben hard gewerkt. Er werden een aantal hele mooie opnames gemaakt en ik heb de indruk dat achteraf iedereen blij was dat ze erbij waren.

Marc heeft het bijzonder druk voor het ogenblik en kan jammer genoeg niet meer bij iedere opname aanwezig zijn. Maar gisteren kwam hij toch even opdagen en dat heb ik toch wel geapprecieerd. Het blijft ook leuk om te zien hoe mensen zo gepassioneerd kunnen bezig zijn met hun hobby. We gaan nooit grote prijzen winnen met onze films, maar het blijft bijzonder leuk om te doen en ik ben ervan overtuigd dat ook nu weer het resultaat heel aanvaardbaar zal zijn.

Vaak denk ik ook bij mezelf dat ik gek ben dat ik dit wil doen. Het vraagt verdorie heel veel werk en uiteindelijk win of verdien je er niks mee. Maar het is wel heel leuk om te doen en dat is ook de reden waarom ik nu alweer aan het broeden ben op de volgende film. Een ding staat vast, dit was zeker niet mijn laatste.

Hola Que Tal

door Theater Antigone
XXXX
Tekst : Jan Sobrie, Peter Monsaert en Chun-Hee Lommelen
Coach : Jos Verbist
Spel : Jan Sobrie, Peter Monsaert en Chun-Hee Lommelen

Ik zeg vaak : “Het leven kan toch zo simpel zijn” en dat geldt eigenlijk evengoed voor theater : “Theater kan toch zo simpel zijn”. Zet twee getalenteerde jonge mannen aan de schrijftafel en ze toveren een leuk toneelstuk uit hun mouw. Bij “Fimosis” zagen we al dat Jan Sobrie en Peter Monsaert bulken van talent. En dat bewijzen ze ook nu weer. Okee, “Fimosis” was beter maar ook “Hola Que Tal” werkt. Net zoals bij “Fimosis” wordt dit verhaal gebracht met een lach en een traan.

Dimi was een “nobody” tot hij door Marnix uit de goot geraapt werd en hij met hulp van Marnix uitgroeide tot een ster. Verkleed als vrouw, treed Dimi elke avond op en behaalt het ene succes na het andere. Dimi woont bij Marnix en dat vinden ze allebei goed zo. Ze hebben de tijd van hun leven, tot Dimi verliefd wordt op een Koreaanse paaldanseres. Marnix, die eigenlijk heimelijk verliefd was op Dimi, verliest langzaam zijn verstand en wil Dimi niet laten gaan.

Jan Sobrie is perfect als Marnix. Op het gepaste moment weet hij het publiek te doen lachen en even later is iedereen muisstil. Ook wordt er alweer gewerkt met een schitterend decor. Een gordijn van parels wordt telkens op een andere manier belicht en dat onderstreept het kitscherige van de wereld waarin Marnix en Dimi vertoeven. Ook Peter Monsaert blijft leuk als de timide Dimi, die Marnix heel dankbaar is, maar hij is een man en hij wil graag een vrouw. Zo gaat dat nu eenmaal. Een leuke voorstelling waarbij voldoende gelachen kan worden om het tragische van het gegeven te ontluchten. Een aanrader voor mensen die houden van leuk en ontspannend theater met een scherp randje.

Opposites Attract - Opnamedagen 8 en 9

Een film maken is een teamsport en dat is dit weekend nog eens goed tot me doorgedrongen. Hoe kan je nu zeggen dat een film van jou is ? Iedereen zegt me wel : Kurt, dit is jouw film, jij bent de baas, jij bent de regisseur. Maar wat zou ik zijn zonder al die fantastische mensen die zich elke keer weer vrijmaken om een aantal beelden te schieten ? Zo mochten we het voorbije weekend filmen bij Kris en Beatrijs. Zij stelden hun huis open voor de crew en de cast. Geen lachertje hoor, geloof me maar. Voor je het weet, staat je huis vol met materiaal en liggen de verschillende kostuums van de acteurs verspreid over de woonkamer. Maar Kris en Bé deden dit met verve, waarvoor nogmaals dank. Ook hun buurman liet zonder morren zijn oprit gebruiken voor de film. We parkeerden er tot tien maal toe een vrachtwagen op (zonder een stuk van zijn brievenbus te rijden, hé Kris ;-)) en mochten hem zelfs helemaal nat spuiten om regen voor te wenden. Ook een bordje "Te Koop" in zijn tuin planten vond hij niet erg. Om dan nog maar te zwijgen over Marc, die zaterdgavond toch nog langs kwam na een lange opnamedag, Ronny, die het hele weekend in Knokke overnachtte, Annie en Christiaan, die telkens opnieuw mémé alleen achterlaten om maar te kunnen filmen.

En de acteurs. Griet kwam zondag met piepoogjes opdagen en "het was haar dagje niet" ;-). Ook Pat was twee dagen van de partij, hoewel ze maar een klein aandeel had in de film zelf. Beatrijs was er uiteraard en zelfs Kris waagde zich aan een eerste filmrolletje. Misschien wordt dit wel zijn doorbraakrol. Lucrèce was van de partij voor één korte scène en David bracht zijn wagen. Vincent was er ook (er moet toch iemand de onnozelaar komen uithangen ;-)). Tenslotte kregen we nog bezoek van Pieter, Pedro en Stijn, waarvoor dank. Ze kwamen een hart onder de riem steken. Kortom, een drukke, maar heel aangename bedoening was het zaterdag en zondag bij Kris en Bé. Neem daar nog eens bij dat het fantastisch weer was en dat we bijgevolg het weekend afsloten met een barbecue. Wat is het leven toch mooi ? Oh ja, en durft iemand nu nog beweren dat dit "mijn" film is ... ?

Gezongen Zeer

door Theater Antigone

XXXX

Tekst : Nico Boon

Regie : Nico Boon en Jos Verbist

Spel : Lucas Van den Eynde, Tania Van der Sanden, Dominique Van Malder, Sara De Smet, Thomas Bellinck & Annelies Dhooghe

Het toneelseizoen is weer van start gegaan en vrijdagavond bezochten wij de eerste voorstelling van dit seizoen. En die bezorgde ons meteen een gezellige avond. We hebben goed gelachen met de fratsen van de mentaal gehandicapte Harry, die koste wat het kost een beroemde singer-songwriter wil worden. Na tien jaar afwezigheid van de bühne, wil hij nu zijn comeback vieren met een optreden in een zaaltje in Brussegem. Ook zijn ouders zijn van de partij en hun meningen omtrent de zangcarrière van Harry zijn nogal verdeeld. Iemand vroeg me of ik wel nog neutraal naar een voorstelling kan kijken en daarvan genieten zonder meer. Welnu, het antwoord is volmondig ja ! Ik heb genoten, ik heb gelachen, maar voor mij mag het iets meer zijn. Leuk gebracht, dat wel ! Tania Van der Sanden en Lucas Van den Eynde zijn nu eenmaal rasacteurs. En reken daar zeker ook maar Dominique Van Malder bij die een hilarische monoloog afstak met alle stemmetjes die in zijn schizofrene kop huizen. Al moet ik eerlijk gezegd wel toevoegen dat ik de stijl van acteren er bij momenten wat over vond. Het mag ook iets minder en het gevolg hiervan was ook meteen dat de drie overige acteurs wat in het niets verdwenen bij het supertalent van de drie bovengenoemden.

Ook het verhaal had nogal weinig om het lijf. Ook hier verwacht ik net iets meer om van een echt hele goeie voorstelling te spreken. En als het de bedoeling was om ook het tragische van dit verhaal in de verf te zetten, dan is dat voor mij niet gelukt ! Maar zoals ik eerder al zei, heb ik echt wel genoten van dit stuk ondanks de paar minpunten. Ik zie graag toneel, maar ik praat er ook graag over en hoe meer je er ziet en hoe meer je erover praat, hoe moeilijker het is om iets echt schitterend te vinden. En toch ben ik ervan overtuigd dat we ook dit jaar weer een aantal pareltjes van theatervoorstellingen tegemoet gaan. Ik kijk er alvast naar uit !

Het Koekoeksnest

Jullie vragen je waarschijnlijk af hoe het nog zit bij Klakkeboem, niet ? Welnu, we zijn volop bezig met de repetities voor "Een vloog over het koekoeksnest" en ik moet zeggen dat die repetities vrij goed verlopen. Waar ik een beetje voor gevreesd had, was dat er een gebrek aan discipline zou zijn omwille van een te grote groep. Maar dit is helemaal niet het geval. Integendeel, de concentratie is groot en iedereen doet echt wel zijn best om zijn figuur zo goed en zo kwaad mogelijk te kneden. Altijd leuk om zien, vind ik, hoe een acteur een personage tot leven wekt. Zo zie je bijvoorbeeld dat Pieter geleidelijk aan Billy Bibbit aan het worden is. Johan wordt Scanlon zo erg dat het bijna angstaanjagend wordt. Beatrijs is hard op zoek om ook haar Ratched te vormen, net als Pedro die zijn uiterste best doet om een geloofwaardige Cheswick neer te zetten. Ook dat is toneel spelen, het zoeken naar je personage. En dat is iets dat je niet alleen tijdens de repetities doet, maar ook en vooral thuis terwijl je je tekst aan het instuderen bent.

Dus als je het mij vraagt, zijn we goed bezig. Iedereen is supergeconcentreerd en gemotiveerd en dat is al de helft van het werk. Als we op dit élan kunnen verder gaan, dan geloof ik dat we een mooie productie gaan maken. Alweer een productie waar we als Klakkeboem trots kunnen op zijn. Go, Klakkeboem, go !!!

Opposites Attract - opnamedag 7

Opnamedag 7 van "Opposites Attract" bracht ons voor de tweede keer naar Oostende. De hele crew stond om 10u00 aan het casino te Oostende en dat was het begin van een lange opnamedag. We begonnen met een aantal leuke shots van de twee hoofdpersonages die een dagje doorbrengen aan zee. Zo hadden we onder andere een kleine aanvaring met de winkelverantwoordelijke van "Vero Moda", waar we een mooie shot namen op een roltrap. Plezant. De namiddag bracht de introductie van een nieuw personage in de film, met name Tonya, gespeeld door ons aller Pat. Zij en Louise (Beatrijs) brengen toevallig ook een dagje aan zee door en ontmoeten daar Sophie en Ronny, wat tot een hele leuke scène leidt (als je meer wil weten, zul je toch moeten komen kijken).

's Avonds trokken we naar de pier, waar we de koude wind trotseerden om de laatste scène van de film op te nemen bij zonsondergang. Maar ons geduld werd beloond toen we effectief konden opnemen bij een schitterende zonsondergang. Ook Vincent en Stijn en zijn vader kwamen ons nog een hart onder de riem steken, waarna we allemaal samen naar een restaurantje trokken om na te genieten bij een gezellig etentje. Alweer een opnamedag die we niet snel zullen vergeten. Tot de volgende !

Opposites attract - opnamedag 5 en 6

Tweemaal bij Lucrèce, tweemaal huis op stelten zeg maar. Je moet het er maar voor over hebben om zo'n "crazy" filmploeg in je huis te laten. Je huis staat namelijk al stampvol met materiaal en dan moeten de crew en de acteurs er nog eens bij. En als je dan ook nog wat nieuwsgierigen hebt die op bezoek komen, dan zit je voor je het weet met een vol huis ("full house" dus). Dit neemt echter niet weg dat de sfeer weer ongelofelijk goed zat. Er werd nogal wat afgelachen met de introductie van twee nieuwe personages (Wesley (Vincent) en Maurice (Paul)) en vooral met de bloopers van Wesley en het geknuffel van Maurice en Marie-José.

Maar er werd ook hard gewerkt en een heel aantal scènes werden ingeblikt. Dit was dan ook de laatste keer dat we bij Lucrèce moesten filmen. En Lucrèce zag dat het goed was. Nu zaterdag (5 september) hebben we reeds de volgende opnamedag. We trekken opnieuw naar Oostende voor een paar hele leuke filmmomenten. Tot films !

Opposites Attract - opnamedag 4

Ronny "Dep(p)"

Heel even waande ik me een echte filmster. Ik waande me de enige echte opvolger van Johnny Depp. Iedereen op de set noemde me namelijk een "Dep". En ik dacht bij mezelf : "Waauw ! Wat een compliment ! Ze vinden mij een "Depp" !". Algauw kwam de ontnuchtering toen bleek dat "Dep" eigenlijk gewoon het dialect is voor sul en dat mijn personage in de film een echte "Dep" is. Weg droom ... woesj !!!

Maar het was toch weer plezant. Een hele mooie locatie (met dank aan de broer en de schoonzus van Pat voor het gebruik van hun restaurant) en een gemotiveerde crew en cast. Deze dag bracht ook de introductie van een nieuw personage, met name de ober in het restaurant. Stijn Defour kwam dit spelen en deed dit meer dan behoorlijk. Ik hou van film, hoe moeilijk het soms ook is. Ik hou van het kleine spel, ik hou van de manier waarop je met een kleine oogopslag of een glimlach een kleine emotie kunt tonen op het grote scherm. Ik hou van het bijwijlen "onderacteren" in een film. Begrijp me niet verkeerd hé, ik blijf theater heel plezant vinden, maar film is en blijft toch mijn grote liefde. En ik hou van de mensen met wie je samen een film maakt. De mensen met wie je de passie voor film deelt. Allemaal even gedreven, allemaal even grote liefhebbers van de "zevende kunst". Meer van dat, zou ik zeggen. Op naar de volgende !

Spots Op West

We keken er naar uit, Griet en ik, naar deze editie van "Spots Op West". Zaterdag vertrokken we vol goeie moed naar Westouter om ons te laten onderdompelen in de wondere wereld van het amateurtheater, met Pedro en Vincent in ons kielzog. En het was fantastisch. De zondag trokken Griet en ik alleen naar Westouter, maar bij de vierde voorstelling liepen we alweer Vincent tegen het lijf, die ons vergezelde voor de rest van de avond. Het was genieten geblazen. Genieten van het mooie weer, van het pittoreske Westouter en van de schitterende, gevarieerde theatervoorstellingen, gebracht door de crème de la crème van de Vlaamse amateurverenigingen. Hieronder een overzicht van de door ons bijgewoonde theatervoorstellingen. Ik begin met de door ons best gesmaakte en eindig met de door ons minst gesmaakte voorstelling, wat niet wegneemt dat het stuk voor stuk goeie voorstellingen waren.

1
De Aft
Tejaterbende Oeps

Een hele leuke bewerking van het stuk van Yves De Pauw. Oeps verplaatste de setting van een keuken naar een kippenhok en schrapte een aantal passages. Hierdoor kreeg dit stukje de nodige vaart en was het genieten geblazen van deze drie "kippen", die op het punt stonden de ultieme daad van liefde te stellen. Een leuke regie en goed spel zorgden ervoor dat dit één van de beste voorstellingen van het voorbije weekend was (voor ons dan toch) ...

2
On Raftery's Hill
Theater TRAC

Een vrij klassieke creatie van dit rauwe Ierse drama. Maar zeer goed gedaan met een efficiënte regie en goed spel. Genoten van het verhaal ook, dat gelukkig af en toe ontlucht werd door de oude moeder van het hoofdpersonage. Een degelijk stuk, degelijk gebracht door een m.i. goeie groep.

3
De Meisjeskamer
La Barraca

Hierover waren de meningen binnen ons kleine groepje wat verdeeld, maar ik heb genoten van dit stukje. Het leuke decor, twee stellingen met daartussenin drie matrassen, en het goeie spel van de beide actrices waren voor mij voldoende om te genieten van die verhaal van twee opgroeiende zussen. Het duurde net iets te lang en ik had het gevoel dat bepaalde stukken konden geschrapt worden. Desalniettemin een leuk stukje theater gezien.

4
RITS SOLO's
Marjan De Schutter en Soetkin Demey

Twee korte voorstellingen door twee jonge dames. De eerste bracht drie liedjes op een uiterst originele manier. Ze zong zelf alle stemmen en"instrumenten" en kwam zo (door sampling) tot een leuk eindresultaat. Het stukje kende tenslotte ook nog een ontknoping die een ietwat wrange nasmaak naliet. Het tweede meisje bracht een indrukwekkend verhaal over eenzaamheid en de rampzalige gevolgen hiervan. Gewoon goed. Een dikke proficiat aan beide dames.

5
Lied
Tejater Studio James Ensor

Een gezellig cafeetje (althans daar leek het op), "De Westouterik", was het decor voor deze monoloog over een man die terugblikt op zijn rijk gevulde leven. Al bij al een leuke vertelling in een gezellig decor. Wij genoten ervan. Een beetje gemis aan "naturel" bij de verteller, maar dit werd goedgemaakt door het aangename verhaal en door het leuke decor.

6
Crayon
Mag het iets meer zijn ?

Niet echt mijn ding. Maar af en toe wel goed gelachen met de sketches van deze twee heren. Ze kregen de zaal op hun hand en dat zorgde voor een goeie interactie met hun publiek. Licht verteerbaar dat wel, maar voor mij "mag het wel iets meer zijn".

7
Antigone, geen seute
De figuranten

Toch iets raar, dit. Ok, dit mag dan wel een sociaal project zijn, maar is het daarom echt nodig om te pas en te onpas met eten en drinken te gooien en een acteur de hele tijd in zijn onderbroek te laten rondlopen (en hier af en toe iets uithalen om dat dan smakelijk te verorberen). Wat sterke momenten niet te na gesproken, toch niet echt mijn ding, dit.

8
Bloggers
Sint-Niklaasinstituut Anderlecht

Een schitterend idee. Zet vijf jongeren samen, laat hen elk een eigen personage creëren en laat hen dit personage voorstellen aan de hand van hun eigen videoblog op YouTube. Alleen jammer dat het technische aspect van de voorstelling zorgde voor wat lange pauzes af en toe en dat het stuk net iets te lang duurde om te blijven boeien.

9
Ieder zijn illusie
Muziektheatergroep NTB

Niet aan mij besteed, deze voorstelling. Goed gezongen, dat wel, maar verder weinig gezien dat mij echt kon boeien. Maar ik ben ervan overtuigd dat andere mensen dit zeker gesmaakt hebben.

Zoals je kan lezen, heel gevarieerde stukken gezien. Stuk voor stuk goed, maar de ene voorstelling lag mij gewoon meer dan de andere. Ik wil er gewoon nog eens de nadruk op leggen dat ik geen slechte voorstelling gezien heb. Een leuk festival dit en volgend jaar zijn we zeker opnieuw van de partij.

Opposites attract - Opnamedag 3

Ene hele lange opnamedag werd het. We hadden dan ook heel wat scènes in te blikken bij Marc thuis. De eerste spot werd gezet om 13u45 en het was 00u30 toen we het fantastische "It's a wrap" konden roepen. Marc's huis bood ons de nodige ruimte om te filmen en heeft ook de perfecte uitstaling om door te gaan voor het huis van Sophie. Er werd goed gewerkt. Ronny zorgde telkens voor een goede uitlichting en bood de nodige assistentie bij Marc, onze beeldregisseur. Christiaan was vaste cameraman van dienst en Annie zorgde gewoontegetrouw voor de klank Rond 17u00 kwam Eric Dobbelaere opdagen om wat beelden te schieten voor de "making of" (wat altijd een heel leuk souvenir is). Ikzelf moest maar één scène spelen waardoor ik me wat kon bezighouden met de acteursregie van Griet en Beatrijs. Om 20u30 tenslotte kwam Pat langs. Zij had voor de hele ploeg frietjes gehaald en kwam die afgeven. Je kon bijna van een perfect gestroomlijnde machine spreken. Plezant werken op die manier.

En we hebben goed gewerkt. We schoten een paar hele mooie plaatjes en ook van het acteerwerk ben ik grosso modo tevreden. We schieten op en hebben al een paar leuke scènes ingeblikt. En ook het contrast tussen Ronny en Sophie wordt meer en meer duidelijk. Heel plezant allemaal. Ik denk dat we een leuk filmpje aan het maken zijn. Althans dat hoop ik. En ik verlang nu al naar de volgende opnamedag. Graag zou ik die laten doorgaan op 12 juli, ergens in een café, maar we zien nog wel. Tot de volgende !

Opposites attract - opnamedag 2

Annie's droom komt uit

Het was een beetje bang afwachten wat het weer zou worden na de eerder negatieve voorspellingen. Maar, zoals zo vaak hadden de weermannen het ook deze keer bij het verkeerde eind en werd het een stralende dag. Dus trokken we naar Oostende voor opnamedag 2 van "Opposites Attract". En dit werd een bijzonder leuke dag, ondanks de vele kilometers die we deden. Het was mooi weer, dus is het moeilijk om de wagen dichtbij de dijk te parkeren. Het was bijgevolg ook moeilijk om een "travel"baan mee te nemen en het idee van Marc wasom een go-cart te huren om wat opnames te doen en eventueel ons materiaal te vervoeren. Bleek nu dat Annie al van kindsbeen droomt om ooit eens op een go-cart te mogen rijden en dat nog nooit had gedaan. Een droom kwam uit voor Annie en we besloten dan maar om de go-cart te huren voor de hele dag. We moesten wel op en neer van de paardenrenbaan tot aan de pier. De go-cart kwam dus bijzonder goed van pas, hoewel het lastig trappen is, zeker als de af te leggen weg een klein beetje helt. De go-cart hielp ons echter ook om een aantal hele mooie opnames te doen in de gaanderijen met foto's van Arno op de achtergrond.

We maakten een aantal hele leuke opnames op de dijk en toen we rond 18u30 besloten om nog wat opnames te doen in de winkelstraten, vormde zich een nevel boven de kustlijn. Hierdoor moesten we jammer genoeg de opnames stil leggen omdat anders de continuïteit in gevaar zou komen. Ook de eindscène bij zonsondergang konden we niet meer filmen. We besloten dan maar om een hapje te eten op het Wapenplein en rond 21u00 vatten we de terugweg naar Zwevegem aan. Het was dus een bijzonder leuk dagje aan zee en ik denk dat we ook een paar hele mooie opnames gemaakt hebben. Tot de volgende !

Theater Top 5 - Seizoen 2008-2009

Het theaterseizoen loopt nu toch stilaan op z'n einde. Jammer genoeg. Maar we hebben natuurlijk nog Spots op West waar we zeker eens een kijkje zullen gaan nemen en ook voor volgend seizoen hebben wij alweer een paar stukken gepland, waaronder "Gezongen Zeer" en "de Jossen". Dit seizoen hebben we 32 stukken gezien (ja, ik heb ze geteld), zowel van amateurs als van professionelen. En ik blijf erbij dat het tweede niet noodzakelijk beter is dan het eerste. Uit al die stukken heb ik geprobeerd om een Top 5 te distilleren. Wat was nu het beste dat ik gezien heb ? Het zou wel leuk zijn moesten alle theaterliefhebbers onder jullie ook jullie Top 5 doorgeven van de geziene stukken. Dan kunnen we meteen zien of we hierin overeenkomen of niet. Ik probeer ook een klein beetje te duiden waarom ik een bepaald stuk goed vond. De volledige recensie kun je natuurlijk ook nog altijd nalezen op deze blog. Ik heb telkens een link naar de pagina toegevoegd per stuk.

1. ABIGAIL'S PARTY (TAL Aalst)

En jawel, een stuk van amateurs heeft het gehaald. Ik vond het stuk al fantastisch toen ik het las en deze bewerking vond ik schitterend. Fantastisch concept, goede regie en steengoed spel. Alles wat een toneelvoorstelling nodig heeft om van een geslaagde voorstelling te kunnen spreken.

2. ADAMS APPELS (Olympique Dramatique & LOD)

Een van de laatste stukken die we dit jaar gezien hebben, maar wat voor één. Schitterend gewoon. Een bewerking van een filmscenario van Anders Thomas Jensen tot een musical. Maar dit was meer dan een musical. Dit was de perfecte mix tussen theater en muscial, gebracht door een schare schitterende acteurs en met de perfecte begeleidingsmuziek, ondersteund door hilarische danspasjes.

3. DAENS (Studio 100)

Deze behoeft weinig commentaar, denk ik. Iedereen die dit gezien heeft, zal beamen dat dit een steengoede musical was. En wat het allemaal nog mooier maakt, is dat dit een oerdegelijke, maar vooral ook oervlaamse musical is. En voor één keer eens geen bewerking van één of andere succesvolle buitenlandse muscical. Chapeau !

4. EEN KOEKOEK IN HET NEST (Triene Wup)

Misschien ben ik niet altijd even objectief, maar wie is dat ooit wel ? Dit is gewoon één van mijn favoriete stukken (films) aller tijden. Dit is gewoon een fantastisch verhaal. En ik vond deze bewerking van Triene Wup zeer te pruimen. Een hele mooie voorstelling gezien.

5. HEUVELS VAN BLAUW (De Balsemblomme)

Alweer wat subjectiviteit die binnensluipt wellicht. Ik heb dit stuk zelf ooit gespeeld en bewaar daar hele goeie herinneringen aan. En het blijft ook een schitterend stuk. Neem daar nog bij dat onze goeie vriend Vincent meespeelde in deze bewerking door De Balsemblomme en dit stuk kon niet ontbreken in deze top 5.

Zoals je ziet, hebben we heel wat stukken gezien en dan is het soms moeilijk om hieruit een Top 5 te distilleren. En bovenstaande stukken verdienen allemaal hun plaats in "mijn" (ja, want theater blijft een heel subjectief gegeven) top 5. Toch wil ik nog een paar stukken vermelden, die het net niet gehaald hebben, maar hier zeker ook niet hadden misstaan : MENUET door Theater Platteau, THE DINNER PARTY door KSMG Beveren, WOLF door Kommil Foo en EEN IDEALE ECHTGENOOT door Die Ghesellen. Laat gerust eens weten of jullie je hierin kunnen vinden of stuur je eigen Top 5je door. Het was een goedgevuld seizoen met ups en downs. Op naar het volgende ! Tot toneels !

Vaarwel "Smiley"

Ja, zondag was de laatste keer dat we "Smiley" vertoonden voor een "groot" publiek. Jammer, maar helaas. Toch een behoorlijke opkomst zondagmorgen in de Budascoop. Ik schat een kleine 70 mensen om "Smiley" een laatste keer te aanschouwen op een groot scherm. De kleuren waren niet perfect en ook het geluid liet hier en daar te wensen over, maar ik ben toch trots op het eindresultaat. En de paar prijzen die we ermee in de wacht sleepten, liegen er toch ook niet om.

Voilà, "Smiley", dat was het dan. Het was een aangename, plezante, leerrijke periode. En ik verlang nu al tot ons lopende project ("Opposites attract") zal af zijn. Nu nog de DVD en klaar is kees. Op naar de volgende.

Olympique Dramatique

Adams Appels

(Anders Thomas Jensen)

Regie : Olympique Dramatique

Muziek : Dominique Pauwels

Spel : Stijn Van Opstal, Geert Van Rampelberg, Koen De Graeve, Tom Dewispelaere, Stef Aerts, Bart Hollanders, Annet Malherbe, Laura Neyskens, Matteo Simoni, Rik Verheye, Tom Callens, Alain Gevaert, Bart Maris en Filip Wauters

XXXX

Genieten geblazen. Althans dat heb ik gedaan van deze bewerking van de Deense film "Adams Aebler" van scenarist Anders Thomas Jensen. Olympique Dramatique maakte er een leuke mix van tussen theater en musical. Al van de eerste minuut werd ik meegezogen in de knotsgekke wereld die Olympique Dramatique creëerde voor deze productie. Adam is een gewelddadige Neonazi die opgenomen wordt in de commune van priester Ivan in een laatste poging om iets van zijn leven te maken. Ivan blijkt een knotsgekke pastoor te zijn die in alles en iedereen altijd de goede dingen ziet. De duivel is echter nooit ver weg, zo blijkt. In het begin vraagt pastoor Ivan aan Adam wat zijn doel is in die tijd dat hij bij hem zal doorbrengen. Adam antwoordt ietwat laconiek : "Ik ga een appeltaart bakken !". Pastoor Ivan juicht dit toe en verwelkomt Adam in "zijn" wereld. We zien een tele-tubby-achtig landschap met de bijhorende heuveltje. Er huppelen zelfs konijntjes rond. Maar ook Khalid, een gewelddadige allochtoon, Gunnar, een kleptomaan en een verkrachter en een zwangere vrouw bevolken de wondere wereld van Ivan. En van hieraf zijn we vertrokken voor 2 uur zwarte absurde humor van de bovenste plank. En ik heb genoten van de eerste tot de laatste minuut. Man, man, man, wat een spektakel !

Dit was de eerste samenwerking tussen Olympique Dramatique en LOD en wat voor één. Ik zou me al zwaar moeten vergissen als beide gezelschappen niet nog eens de handen in elkaar zouden slaan. Als je natuurlijk kunt rekenen op rasacteurs als Koen De Graeve (een bij momenten hilarische Ivan), Tom Dewispelaere (als de oerdomme Gunnar (zie de scène waarin hij de GSM en de portefeuille van Adam steelt)), Geert Van Rampelberg (als stoere Khalid met een klein hartje) en Stijn Van Opstal (schitterend als Adam, de neonazi met het piepstemmetje). Neem daarbij nog de fantastische muziek van Dominique Pauwels, de leuke liedjesteksten en de hilarische danspasjes en je hebt een muzikaal spektakel die met kop en schouders uitsteekt boven de gemiddelde Studio 100-musical (en begrijp me niet verkeerd, ook daar kan ik van genieten). Hier en daar hoor ik de commentaar dat het net iets te lang duurde, maar ik had nooit dat gevoel. Ik heb mij fantastisch geamuseerd en ik zou dit stuk dan ook aan iedere theaterliefhebber willen aanraden !

Op inlevingsweekend met de cast van "Het Nest"

by KVSmiley | Create your own Cartoon at www.toondoo.com

Op vrijdag 12 juni vertrokken we naar Gits. We waren in de onwetendheid over wat er ons precies te wachten stond, maar we vertrokken vol goeie moed. Met ons (Griet en ik) reden Pat, Paul en Pedro mee (de drie P's). Ondanks het feit dat ik zweer bij de juistheid van mijn GPS, slaagde ik er toch in om een afrit te missen. Hierdoor belandden we in een file waardoor we, ondanks alle goeie bedoelingen, toch weer te laat arriveerden. En toen begon het. De staf werd aan ons voorgesteld en wij werden zogezegd opgenomen in de instelling. Mijn taak was om de medische staf zoveel mogelijk het vuur aan de schenen te leggen. Hiervoor moest ik bondgenoten zoeken. Die had ik al vlug gevonden in mijn medepatiënten en we maakten er dan ook een sport van om het de medische staf zo lastig mogelijk te maken. Dit was voor ons uiteraard bijzonder leuk, maar blijkbaar vond niet iedereen dit even plezant en als dan ook nog Siebe en Paul begonnen te protesteren, respectievelijk voor het niet krijgen van sigaretten en omdat we zogezegd moesten gewassen worden, zat het er bijna bovenhands op. Hierna werd dan ook wijselijk besloten om het spel stil te leggen.

Best wel een leuk idee, dit ! Uw acteurs zich laten inleven in de rol die ze straks in het stuk zullen moeten spelen. Alleen natuurlijk opletten geblazen dat die "inleving" niet te ver gaat (remember "Das Experiment", iemand ?). De zaterdag kregen we dezelfde opdracht, maar nu werd het spel af en toe wel eens stilgelegd en kregen we een welkome pauze. Ik heb mij best wel geamuseerd en er zaten een paar hele leuke momenten in, maar we hadden eigenlijk net iets te weinig te doen om dit 100 % geslaagd te kunnen noemen. Desalniettemin een heel leuk initiatief en een toffe manier om elkaar en elkaars personage wat beter te leren kennen.

Alvorens terug naar Zwevegem te trekken, dronken we er nog eentje en praatten wat na over de voorbije twee dagen. Dan vlug naar huis, een doucheke en naar de algemene vergadering. Dit werd, zoals steeds, een gezellige bedoening. Op de vergadering werd de mening van de leden gevraagd omtrent het feit of we al dan niet moeten blijven kluchten spelen of dat we ook eens kunnen kiezen voor de "betere" komedie. Er werd bijna unaniem gestemd voor de kluchten. Ik heb me hier nu bij neergelegd, maar toch blijf ik ijveren voor de betere komedie. Alleen zo zullen we erin slagen om de ambitieuzere mensen te blijven motiveren om mee te werken aan de stukken in februari. Hoedanook, een leuk en gezellig weekendje Klakkeboem werd afgesloten met een lekkere barbecue !

Onrust

Ik heb het gevoel dat er nogal wat onrust heerst binnen Klakkeboem. Een aantal mensen loopt er niet zo gelukkig bij omdat er een aantal zaken binnen Klakkeboem niet naar wens verlopen. Misschien heeft dat te maken met het tussenseizoen. Iedereen evalueert voor zichzelf het voorbije seizoen en projecteert dat dan voor een stuk op de vereniging. Een aantal opmerkingen die ik hoor, zijn terecht. Ik loop ook rond met een aantal frustraties. Ik had echt gehoopt op een regie dit jaar, maar dat zal er waarschijnlijk niet van komen. En dat heeft niets met mij te maken of met de andere leden van Klakkeboem, maar met het feit dat er twee pistes bewandeld worden binnen Klakkeboem. En het gevolg hiervan is dat er ook twee stromingen zijn binnen Klakkeboem. Het gros wil dat de vereniging blijft zoals hij nu is : een gemoedelijke toneelvereniging die jaarlijks een dolle komedie brengt met daarnaast enkele leuke nevenactiviteiten. En dan heb je nog een paar pipo's die meer "kwaliteit" willen brengen. Die denken dat ze dat kunnen en moeten doen (en ja, je mag mij hier gerust bijrekenen). En het grote probleem is dat we alletwee gelijk hebben. Ik ben er ook van overtuigd dat iedereen binnen de vereniging echt wel zijn best doet. Ik geloof niet dat iemand een beslissing neemt om een ander te "pesten". Iedere beslissing wordt met de beste bedoelingen genomen.

Vandaar dat het hoog tijd is om eens (met de woorden van een goede vriend) inhoudelijk en structureel duidelijk af te lijnen wat Klakkeboem is, waar we naartoe willen en waar we nu staan. En misschien moeten we alle leden hierbij betrekken ook. En dan zetten we die visie op papier en verspreiden die onder alle leden. En dan maar hopen dat iedereen zich daarin kan vinden en dat we opnieuw, (om het met een cliché te zeggen) zoals vroeger, allemaal aan hetzelfde "zeel" kunnen trekken. Pas dan zullen we erin slagen om het bezoekersaantal weer op te krikken en om iedereen het gevoel te geven dat het goed toeven is bij Klakkeboem. Ik moet echter wel eerlijk en oprecht toegeven dat ik mij al altijd geamuseerd heb binnen Klakkeboem. Nu nog steeds trouwens. Ik wil mij dan ook voor de volle honderd procent inzetten om Klakkeboem de leuke en toffe vereniging te houden die hij nu is !

Finale theaterfestival '09

KAATJE IS VERDRONKEN
(Alex van Warmerdam)

Regie : Piet Lesage
Spel : Wouter Sinaeve, Greet Vanderstichele, Silke Verslype & José Billiau

XXXX

Door omstandigheden konden we maar één voorstelling van het Provinciaal Theaterfestival van West-Vlaanderen bijwonen. En wat voor één : een absurde komedie van onze Noorderbuur Alex van Warmerdam.

Het stuk begon goed. De regisseur koos voor een mix tussen realisme en absurdisme. En deze mix zorgde ook voor een weinig coherente voorstelling. Zoals ik al zei, begon het stuk fantastisch. De vrouw komt binnen en schept water uit het aquarium om de vloer te poetsen. Nadien maken vader en dochter hun opwachting en opent vader de vergadering. De vergadering heeft twee onderwerpen : de tuin en de hitsigheid van Ka (de dochter). Vader wil een tuinman om de tuin in orde te brengen en om erop toe te zien dat Ka niet lastig gevallen wordt door de lokale mannen. Als de vrouw niet akkoord gaat met wat vader allemaal vertelt, staat ze op en stopt haar hoofd in de microgolfoven. Hilarisch gewoon. En zo was het de eerste twintig minuten. Het ene absurde moment na het andere. Maar dit werd jammer genoeg niet volgehouden.

Een ander storend element voor mij was het "Rok"-groepje. Vier jonge dames brachten muzikale intermezzo's waarin ze een stukje van het verhaal vertelden via hun muziek. Door het feit dat de zang bij momenten bijna niet verstaanbaar was, schoot dit een beetje zijn doel voorbij. Jammer, een gemiste kans. Ook het gegeven dat het absurdisme meer en meer plaats moest ruimen voor realisme zorgde ervoor dat bepaalde absurde moppen later in het stuk spankracht misten. De regisseur koos er op een bepaald moment voor om de dramatiek rond de personages te tonen waardoor het absurde van het gegeven naar de achtergrond werd verschoren. Vandaar ook dat het spel met de tuinkabouters niet meer op de lachspieren werkte en de verveling stilaan binnensloop.

Toch een leuke avond beleefd. Goed gelachen, maar naar mijn bescheiden mening had de regisseur er misschien beter voor gekozen om volledig de absurde kaart te trekken ...

De eerste Klakkeboem-cartoon

by KVSmiley | Create your own Cartoon at www.toondoo.com

Go, David, go !!!

Cartoons

by KVSmiley Create your own Cartoon at www.toondoo.com

Om onze blog toch weer wat op te frissen, zijn we op zoek naar een waardig alternatief voor de "Moodgets". Ik heb nu het idee opgevat om een tweetal stripreeksen te maken : één over "Ferre & Willie" en één over wat er allemaal gebeurt in en rond Klakkeboem. Hierboven zie je de eerste aflevering van "Ferre & Willie". Laat gerust horen wat jullie hiervan denken.

Opposites attract - opnamedag 1

Hierboven zie je een actiefoto van de eerste opnamedag van "Opposites attract". Iedereen was supergemotiveerd (wij (Christiaan, Annie en ik) waren er om 8u05 en Ronny stond er al). Heel leuk ! Ook onze gastvrouw en -heer waren enthousiast ondanks de overrompeling die zo'n dagje filmen teweeg brengt in je huis. Langs deze weg wil ik hen ook nog eens bedanken voor het gebruik van hun woning.

Het begon vrij goed. De belichting stond er sneller dan verwacht. Ik had voorzien van 8u00 tot 10u00 om het licht op te zetten en om 9u20 waren we hiermee al klaar. En toen dook het eerste probleempje op. Christiaan heeft namelijk nog maar net een nieuwe camera gekocht en "Opposites attract" is de eerste film die hij hiermee opneemt. Het was dus wat zoeken naar de juiste instellingen en dat duurde wel een tijdje. Toen we dachten dat de camera volledig klaar was, bleek dat Annie geen klank te horen kreeg door haar koptelefoon. Gelukkig was Pedro van de partij. Hij ontcijferde het technische Engels van de handleiding en klaar was Kees. We konden eraan beginnen. Ook voor de acteurs was het weer wat zoeken. Die eerste opnames zijn altijd een beetje moeilijk, een beetje wennen aan het spelen voor en met de camera. Eve zorgde voor de catering en deed dat fantastisch. Ook Vincent en Paul kwamen een bezoekje brengen aan de set. Zo een hart onder de riem gestoken krijgen af en toe is wel tof !

Om 17u15 begonnen we aan de laatste opname : een close-up met scherpteverlegging van het gezicht van Lucrèce dat overging in een glas water met een aspirientje in. Rond 17u35 waren we klaar met de opnames en ik had een tevreden gevoel. En ik moet zeggen dat ik de indruk had dat ook de rest van de crew en de acteurs heel tevreden terugblikten op een goedgevulde, maar schitterend verlopen eerste opnamedag. Voilà, die zit erop. Op naar de volgende !

Moji

Hierboven zie je een eerste poging tot alternatief voor de "Moodgets". Ik weet dat het niet hetzelfde is, maar geef hem een kans. Hij vertaalt hoe de bloggers zich voelen aan de hand van hetgeen we schrijven op de blog. Lijkt mij wel leuk om eens een tijdje uit te proberen.

Hiernaast zie je een poll. Zeg gerust wat je vindt van onze nieuwe vriend.

Angels and Demons

Voor de tweede keer mag Tom Hanks in de huid kruipen van Professor Robert Langdon, een hoogleraar religieuze symbolie aan de universiteit van Harvard. De film is, net zoals "De Da Vinci Code", gebaseerd op een boek van de schrijver Dan Brown. Bij ons verscheen het boek "Angels and Demons" onder de titel "Het Bernini Mysterie". En dan nu het verhaal. Terwijl de christelijke wereld rouwt om de dood van de paus, wordt in het CERN (een reusachtig labo in Zwitserland dat zich concentreert op onderzoek naar anti-materie) een wetenschapper vermoord en wordt er een cylinder met anti-materie gestolen. Als de cylinder van zijn krachtbron wordt los gekoppeld, onstaat er na 24 uur een spontane explosie met de kracht van een kleine nucleaire bom. Nadat de cylinder opduikt op één van de bewakingscamera's van het Vaticaan, komt er bij de Zwitserse Garde een telefoontje binnen van de Illuminati. De Illuminati zijn de grootste vijand van het Vaticaan en hebben gezworen om de dood van 4 leden te wreken. Eerst zullen 4 preferati (bisschoppen die kans maken om de nieuwe paus te worden) op beestachtige wijze vermoord worden op 4 wetenschappelijke altaren in Rome en daarna wordt Vaticaanstad van de kaart geveegd. Het Vaticaan schakelt onmiddellijk Robert Langdon in om de politie op het spoor te brengen van de moordenaar en de Illuminati. Robert wordt hier bij gestaan door Vittoria Vetra, een wetenschapster uit het Cern die er moet voor zorgen dat de Cylinder niet tot ontploffing komt. Tijdens zijn zoektocht naar de moordenaar, probeert Robert het "Pad Der Verlichting" terug te vinden. Dit pad leidt naar de schuilplaats van de Illuminati en werd eeuwen geleden ontworpen door bekende namen zoals Galilei, Bernini en Raphaël. Het wordt een strijd tegen de klok om de preferati en Vaticaanstad te redden terwijl het alsmaar duidelijker wordt dat niet alleen de Illuminati de vijand zijn. Hoewel Ron Howard soms sterk afwijkt van het verhaal dat beschreven wordt in het boek, is hij er toch in geslaagd om een aantrekkelijke en spannende film te maken. Tom Hanks voelt zich duidelijk in zijn sas als Robert Langdon en laat nog maar eens zien waarom hij één van de beste acteurs is van de wereld. Ewan McGregor speelt een schitterende camerlengo (assistent van de paus) en persoonlijk was ik onder de indruk van de tot nu toe voor mij onbekende Italiaanse acteur Pierfrancesco Favino die een schitterende inspecteur Olivetti vertolkte. Conclusie : een aangename film die eigenlijk ook best wel spannend is en uw ingangskaartje van 8 euro zeker waard is. En Kurt, nog een tip voor u : lees eerst het boek !!! Echt waar !!! Ik meen het !!!

Teloorgang van de "Moodgets"

Bij deze zou ik graag een rouwregister willen aanleggen voor het verdwijnen van de "Moodgets". En mag ik dan nu één minuut stilte vragen aub ?

De eeuwige discussie

Gisteren hadden we leesclub. Al bij al een leuk clubje. Er wordt heel wat afgelachen en we lezen ook allemaal wel graag, denk ik. Hoewel het niet altijd makkelijk is om een toneelstuk te beoordelen vanuit de tekst. Maar toch kiezen we, jaar na jaar, op die manier onze stukken. De ene keer met wat meer bijval dan de andere keer. We kwamen uiteindelijk tot een tiental stukken die we misschien ooit wel eens zouden kunnen spelen. En toen kwam het natuurlijk : de discussie. De eeuwige discussie die ieder zichzelf respecterend amateurtoneelgezelschap vroeg of laat voert. Spelen we voor onszelf of spelen we voor ons publiek ? Spelen we alleen maar kluchten of proberen we ook eens iets anders ? Moeten we altijd maar luisteren naar ons publiek ? En als dat zo is, wie of wat in godsnaam is ons publiek ? Zijn dat die 400 die enkel en alleen maar komen om plat te gaan van het lachen of zijn dat die 100 die ook graag eens iets anders zien ? Of zijn dat misschien die andere 400 voor wie het om het even is, als het maar van Klakkeboem is ?

Ik volg grotendeels de filosofie van Klakkeboem die zegt dat we jaarlijks onze komedie moeten brengen en dat we in november kiezen voor het "betere" stuk. Tot daar 100 % akkoord. De enige bedenking die ik me maak, is of we moeten blijven kiezen voor de fameuze "billenkletser". Er zijn 1001 komedies die het publiek een ontspannen avond kunnen bezorgen, maar waar net iets meer in steekt dan in de gemiddelde klucht. En ik kan er ook inkomen dat we om de zoveel tijd een "billenkletser" moeten programmeren, maar laat ons toch ook eens proberen een andere komedie op de planken te brengen. We moeten ons publiek opvoeden. We spelen nu al een heel aantal jaren en we hebben ook de laatste jaren nogal wat kluchten gespeeld ("De slappe der wet", "Spoorloos", "The Rose Garden", "Mo tante Germaine toch", ...). Het enige wat ik wil, is een soort gezonde afwisseling tussen "billenkletsers" en andere komedies (Neil Simon bijvoorbeeld, of een Albee, of ...). En in november kunnen we dan eens iets "serieus" spelen ("Het Ware Westen", "Closer", "Een vloog over het koekoeksnest", ...).

Ik zou dolgraag regisseren, maar het liefst geen zuivere billenkletser omdat ik van mening ben dat je daar als regisseur weinig kanten mee op kunt. Dat is het enige wat ik vraag, maar zoals u wellicht al kon raden, zijn we ook nu weer niet echt tot een consensus gekomen. Dit zal wel altijd een pijnpunt blijven binnen het amateurtoneel. Maar voor de rest, een gezellige avond gisteren en ik ben er zeker van dat we een geschikt stuk zullen vinden voor de krokusvakantie van 2010. Tot dan !

Mobieltjes ...

"... nee, nu niet. Ik zal dat morgen wel doen. Eerst ..."
"... hahahahahaha, we zien straks wel. Als ik de boodschappen gedaan ..."
"... waarom denk je dat ? Jij hebt daar geen zaken mee ..."
Allemaal flarden die je opvangt als je door de winkelstraat van Turnhout (of eender welke andere grote stad) kuiert. Flarden van gesprekken. Gesprekken met een mobieltje. Of GSM als je dat liever hoort of beter kent. Overal duiken ze op. Zowel links als rechts van je. Het lijkt wel alsof iedereen zich zo'n ding kan permitteren. Twee giechelende meisjes van een jaar of veertien. Een huisvrouw die dolgelukkig haar favoriete kledingsboetiek buiten wandelt omdat ze net een fantastisch mooi kleedje gekocht heeft. De zakenman met zijn keurig kostuum en zijn agenda in de hand. Allemaal lopen ze rond met zo'n hebbedingetje. De ene al kleurrijker dan de andere. Geel, rood, groen, zwart, al dan niet met fototoestel of agenda.

Glimlachend loop ik verder. Ik kijk naar de overkant van de straat en zie daar een vrouw van bedenkelijk allooi. Ze draagt een lichtblauwe trui met een zwarte rok. Boven haar trui draagt ze een lichtbruine lederen jas en uit haar oerouderwetse zwarte damesschoentjes steken twee witte kousen. Van een compleet foute klederdracht gesproken. En u gelooft het nooit, maar ook zij haalt uit haar tas een GSM uit en voor ik er erg in heb, is ook zij in een of ander druk gesprek verwikkeld met een anonieme (voor mij althans) gesprekspartner. Bij het zien van dit tafereeltje vraag ik me af of zelfs een zwerver zich zoiets kan veroorloven. Vroeger dacht ik altijd dat een zwerver al het geld dat hij verdiende met schooien, uitgaf aan drank en sigaretten. Ik denk dat ik mijn mening hieromtrent maar zal herzien. Ik ben er rotsvast van overtuigd dat iedere bedelaar zijn kleingeld opspaart om er dan een mobieltje mee te kunnen kopen.

Dus, mensen, u weet wat u te doen staat. Als u voor GSM's bent, geef dan geld aan die vrouw met haar ene been en haar blinde kind in de arm. Dan kan ze een GSM kopen om het ziekenhuis op te bellen zodat ze kan verzorgd worden. En als u er tegen bent, geef dan niets. Dat is dan weeral één minder die met zo'n strontvervelend apparaatje kan rondlopen. Oh, excuseer, ik moet gaan. Een dringende oproep op mijn GSM ;-)