Zwevegems Teater

DE CONCIËRGE

(Harold Pinter - Vertaling : Gerard Reve)

XXXX

Regie : Dirk Crommelinck

Spel : Eugène Delabie, Jef Depaepe, Bart Opsomer

Een beetje gemengde gevoelens bij dit stuk. Op zich een zeer mooi stuk over twee mentaal labiele broers, wiens fragiele relatie verstoord wordt door een zwerver die bij hen onderdak komt zoeken. Schitterend concept met het speelvlak in het midden van de zaal. Met een decor dat enkel maar bestond uit chaos. Alleen jammer dat er van die chaos weinig te zien was vanop de plaats waar wij zaten. Toch wel een gemiste kans. Op een bepaald moment speelde één van de acteurs vanop de grond en hiervan zagen wij niets. Ook heel origineel en inventief qua belichting. Het licht bestond hoofdzakelijk uit vier TL-lampen die boven de scène hingen, wat voor een fantastisch beeld zorgde. Dit werd ondersteund door de klassieke spots om een aantal details van het decor uit te lichten. Een dikke proficiat aan de mensen van de belichting.

Naar mijn bescheiden mening spelen alle acteurs van het ZT op een zeer hoog niveau. Misschien verwachten we dan ook soms te veel van hen. De zwerver was goed tot zeer goed, maar was bij momenten misschien te dominant aanwezig. Met de agressieve broer had ik in het begin wat moeite. Door het vele roepen en het hanteren van een soort tussentaal (tussen dialect en Nederlands) ging hier wat van zijn naturel verloren. Ik moet wel zeggen dat dit verbeterde naarmate het stuk vorderde. De derde broer dan, de autist, was subliem. Geen enkel moment viel hij uit zijn rol. Hij was zo goed dat ik op bepaalde momenten enkel naar hem zat te kijken, zelfs als de anderen aan het praten waren. Een fantastische prestatie.

Het stuk zelf dan kende voor mij wat ups en downs. Bij het begin van iedere scène dacht ik : "Waauw ! Mooi !", maar na een tiental minuutjes mocht het voor mij overgaan naar een volgende scène. En zo waren er meerdere scènes. Begrijp mij niet verkeerd, want er zaten hele sterke momenten in. En gek genoeg waren dat voor mij vooral de momenten waar er niks gezegd werd. Stilte kan zo mooi zijn op scène. Maar bepaalde dialogen duurden voor mij gewoon te lang. Kortom, schitterend concept, mooie belichting, sterk geacteerd. Maar jammer van de zichtbaarheid en de lange duur van het stuk.

Unie Der Zorgelozen

Voor de tweede maal woonden Vincent, Eve en ik een voorstelling van dit gezelschap bij en voor de tweede maal hebben we ons ontzettend geamuseerd. Het grote deel van de acteurs hebben totaal geen acteerervaring maar ze worden op een bijzonder goede wijze bijgestaan door de heel ervaren acteurs van theatergezelschap "Antigone" uit Kortrijk. Als toeschouwer weet je dus op voorhand al dat de acteerprestaties niet de grootste kracht van het stuk zullen worden. Meneerke De Vos is een stuk dat gebaseerd is op de alomgekende vos Reynaert. Een sluwe vos die in de dierenwereld de dieren rond hem naar zijn hand weet te zetten en iedere situatie in zijn voordeel te doen uitdraaien. Het stuk speelt zich af in klein West-Vlaams dorpje. De bewoners doen elk hun eigen ding. De boeren werken op het veld en spelen met de vinken. De pastoor zegent zijn parochianen en geeft een tourné générale in het locale café. Een rijke zakeman probeert op de beurs nog rijker te worden. En mijnheerke De Vos, een oude sluwe kerel, heeft inmiddels iedereen naar zijn hand gezet en profiteert van hun goedheid en naïviteit. Op een dag gaat hij echter te ver en er komt een samenzwering met als doel mijnheerke De Vos een koekje van eigen deeg te geven. Alhoewel het stuk soms moeilijk te volgen was (wat misschien wel de bedoeling was van de regisseur), vonden we het toch boeiend om het te blijven volgen. Humoristische en geladen scenes wisselden elkaar af in een prachtig decor met op de achtergrond een klein orkest dat de meest geladen scenes accentueerde met de juiste muziek. De acteurs deden wat van hen verwacht werd. De onervaren acteurs brachten vaak de humoristische accenten terwijl de acteurs van Antigone voor de dramatische accenten zorgden. Het is werkelijk prachtig hoe deze mengeling tot een prachtig afgewerkt toneelstuk kunnen leiden. Ik had mij weer eens immens geamuseerd en volgend jaar ben ik er weer bij. Dat is een feit.

Het Kuurns Theater

DE REKENING VAN HET KIND

(Walter Van Den Broeck)

XXXX

Regie : Willy Denhaene

Spel : Nick Vleirick, Lieven Van Speybrouck, Johan Schietgat, Martin Vanluchene, Stefaan Devlaminck, Bart Nollet, Ilse Debaveye, Eva Geers, Christine Debaveye, Ine Desplinter, Jan Vanwijnsberghe, Willy Denhaene, Caroline Dermaux, Wouter Vandekerckhove, Daan Frère en Valerie Vonck

Waarom heb ik niet ten volle genoten van dit stuk ? We hebben nochtans bij momenten goed gelachen, maar het was precies alsof er iets ontbrak. Het spel was ook goed. Bijna alle acteurs speelden op een goed niveau. Dus daaraan schortte het niet. Ook het concept was op zich goed. De (kleine) zaal werd optimaal gebruikt. De acteurs speelden ook in en met de zaal, wat de betrokkenheid van het publiek alleen maar verhoogde.

Waar liep het dan wel mis ? Het stuk op zich was te fragmentarisch waardoor het goeie en ook minder goeie momenten had. Een aantal komische intermezzo's van o.a. de leraar Wetenschappen waren zeker goed. Ik heb ook genoten van de ruzie tussen de directeur en Taelman. Maar andere stukjes waren dan weer te vrijblijvend om echt 100 % te boeien. Misschien had de regisseur resoluut moeten kiezen tussen komedie (met een dramatische inslag) of een drama (met een komische inslag). Nu zweefden we hier zowat tussen, wat de homogeniteit van het stuk zeker niet ten goede kwam. Een ander probleem was de beperkte ruimte. Op verschilenden momenten in het stuk moesten een tiental mensen spelen op een paar vierkante meter waardoor de bewegingsvrijheid beperkt was. Misschien ware het niet slecht geweest om een paar rollen te schrappen.

Op zich was het niet slecht, maar ik heb het gevoel dat er hier meer uit te halen was. Maar misschien had dat ook gewoon met het stuk te maken ...

MAT

FRITUUR DE PRINSE
(Paul Berkenman)

XXXX

Regie : Yvan Verscheure
Spel : Rik Viaene, Ingrid François, Kurt Lesaffre, Femke
Vandewiele, Martin Dusselier, Stefanie Desmet, Marc Huys,
Joris Bekaert, Eric Coeman, Elisabeth Deschamps,
Ronnit Viaene, Tobias Allegaert, Johan Meert &
Tine Tertooy

We waren met veel gisteren. Veertien om precies te zijn. En we "genoten" allemaal van Lucien en zijn fratsen in "Frituur De Prinse". Er was wel wat discussie over het feit of dit nu een mooi stuk is of niet. De meesten vonden van niet. Ik persoonlijk heb mijn twijfels. Steek hier wat meer tempo in en haal datzelfde tempo eruit op de gepaste momenten en je krijgt volgens mij een genietbaar stuk met leuke, komische passages, afgewisseld met dramatische momenten. Maar daarvoor moet alles goed zitten en dat was gisteren duidelijk niet het geval. Zo heeft de acteur, die hoofdpersonage Lucien mocht vertolken, mij nooit kunnen overtuigen. Bij momenten was hij zelfs ongewild komisch door een slechte timing. Zijn vrouw kon mij dan wel overtuigen en was ook de enige die het tempo erin probeerde te houden.

Persoonlijk vond ik het ook een foute keuze om de verschillende kleine tafereeltjes afzonderlijk te laten spelen en telkens de andere acteurs in een soort pose te laten staan. Om dit goed te laten werken, werd er ook elke keer opnieuw net iets te lang gewacht alvorens de volgende repliek werd gegeven. Daarnaast werd ook iedere beweging heel traag uitgevoerd (en soms ging dit tergend langzaam, geloof me) en pas na de volledige beweging werden de replieken ingezet. In het deel voor de pauze ging het nog, maar na de pauze was het gewoon saai. Iedereen zat eenvoudigweg te wachten tot het gedaan was. Kortom, alweer een stuk om snel te vergeten !

Mandelgalm

Op verzoek van Vincent, besloten Eve en ik hem gisterenavond te vergezellen naar Izegem om het stuk "Push Up" te gaan bekijken, de nieuwe productie van toneelvereniging Mandelgalm. En net zoals Kurt hieronder beschreef in zijn verslag, werd het van in het begin duidelijk dat we ons krap mochten zetten voor een avondje toneel op hoogstaand niveau. Het verhaal speelt zich af tussen de muren van een multi-national, waar de verschillende werknemers en managers met elkaar de confrontatie aangaan met als enig doel zo snel mogelijk de top van de ladder te bereiken. En daar voor zijn ze tot alles bereid. Vrienden bestaan niet in het harde zakenleven en desnoods gaat men over lijken om de tegenstander uit te schakelen.

Het stuk werd gebracht in een klein gezellig zaaltje, met de acteurs centraal tussen het publiek. Een goede keuze van de regisseur want daardoor werd het publiek (jammer genoeg een kleine groep) meteen opgeslorpt in het gebeuren. Het sobere decor zorgde er voor dat de aandacht van het publiek volledig naar de acteurs werd toegespitst. Acteurs die één voor één met verve hun rol speelden en prima op elkaar waren afgestemd. Een waar genot voor de toeschouwers die allemaal tot op de laatste minuut heel geboeid het gebeuren volgden. Achteraf hadden we een tof gesprek met Griet Verlinde, één van de actrices, die vooral blij was met de positieve reacties van het publiek. Griet is een vriendin van Eve die naar mijn bescheiden mening absoluut het potentieel heeft om het tot een goede actrice te schoppen. Mij kon ze in ieder geval bekoren en ik vermoed dat Vincent en Eve dit niet zullen betwisten. Kortom, terug een geslaagde en plezante avond achter de rug en voor mijn part mogen er nog veel volgen...

KSMG Beveren vzw

THE DINNER PARTY

(Neil Simon)

XXXX

Regie : Bart Gerard

Spel : Johan Bonte, Joris Claus, Filip Vanderbeke,

Kathy Casier, Nele Deboeuf en Annemie Rennier

Wat een verademing om een amateurgezelschap te zien waar er heel homogeen geacteerd wordt. Ik was er al van overtuigd dat een toneelstuk creëren een zaak van teamwork is, maar het zien van het stuk gisteravond heeft mij nog maar eens gesterkt in die overtuiging. Weg met publieksspelers die alleen maar spelen voor zichzelf en voor hun eigen succes. Als je een toneelstuk creëert, doe je dat met een groep. En de bedoeling is dat je er als groep goed uitkomt. En dat was gisteren zeker het geval.

Ik zal niet wegsteken dat ik een grote fan ben van het werk van Neil Simon en ik vind "The Dinner Party" dan ook een heerlijk stuk. Wat een verschil met de creatie van Kotee Koer (Bissegem), waar we vorig jaar heen gingen. Deze keer zat het goed. Het tempo was goed, het decor goed uitgekiend en we konden genieten van een strakke regie van Bart Gerard. De eerste acteur kwam op en je voelde dat het goed zat. Maar toen ook twee en drie hun opwachting maakten, voelde je dat dit bijna niet meer stuk kon. De enige die mij, vooral in het begin dan, een beetje ontgoochelde, was de eerste vrouw die opkwam. Maar dat werd ruimschoots goed gemaakt door vrouw twee en drie. Wat een luxe om met zo'n degelijke acteurs te mogen spelen. De sfeer zat goed, de regie was ok (hier en daar een rare keuze wat de belichting betreft, maar dat zijn details) en de acteurs speelden hun typetjes (zonder hierin te overdrijven) op een zeer natuurlijke, menselijke manier. Kortom, een leuke toneelavond was het gevolg ! En veel te laat in bed was het tweede gevolg natuurlijk.

Smiley

Gisteren naar "Loft" geweest. Schitterende film trouwens (ik heb een recensie geplaatst op Facebook (voor de geïnteresseerden)). En dat deed me eraan denken dat ik ook nog ergens met een filmpje bezig ben. "Smiley" heet het. En het is alweer een tijdje geleden dat ik hierover nog eens iets geschreven heb. Ik kan jullie met een gerust gemoed zeggen dat de film nu echt wel bijna af is. De ruwe montage was al een tijdje klaar en nu wordt die onder handen genomen door een vriend (Ronny Claus, die wel van wanten weet wat monteren betreft). Hij slaagde er tot nu toe in om nog 8 minuten af te doen van onze eerste montage. En hij is nog niet klaar.

Ik voorzie een avant-première (voor alle medewerkers en sponsors) ergens in januari. En dan gaat de film effectief in première op het clubfestival van film- en videoclub Impuls op zondag 15 februari 2009.

De trailer is ook bijna af en die zal ik heel binnenkort online zetten. Diezelfde trailer zal trouwens ook vertoond worden op de Kerst- en Cultuurmarkt van Knokkeboem op zaterdag 13 december 2008.

"Volgers"

Hiernaast zie je een nieuw klein rubriekje : "Volgers". Dit is eigenlijk om te weten wie er allemaal onze blog leest. Klik daar gewoon eens op en je wordt toegevoegd aan het lijstje. Is altijd leuk voor de mensen die af en toe een posten. Bedankt op voorhand !

Toneelbond Nut en Vermaak

PANIEK IN DE KLINIEK
(Marc Peeters)

XXXX

Regie : Freddy Opsomer
Spel : Phillippe Van Assche, Philip Himpe, Jacques Maes, Johan Vanden Broucke,
Vera De Baere, Anja De Sloovere, Bea Migneau, Ninja Vuylsteke, Christophe Devolder,
Stefanie De Witte & Annie De Luycker

Soms volstaat het om tevreden te zijn met wat je doet. En dan proberen om daar zo goed mogelijk in te worden. Wat toneel betreft, word ik vaak gedreven door mijn persoonlijke ambitie. En dat is goed, maar het vraagt nogal wat energie (die ik gelukkig nu nog voldoende heb (misschien zal dat in februari heel wat minder zijn)). En dan zie je een toneelvereniging als de "Toneelbond Nut en Vermaak" van Nieuwenhove.

Wij gingen gisteravond kijken naar "Paniek in de Kliniek". Jaarlijks brengen die mannen een klucht in dat genre en ondertussen spelen ze al voor 2.500 toeschouwers. Gisteren zat er zeker 400 man in een tjokvolle zaal. En die mensen hebben genoten van het spektakel. Ze hebben goed gelachen en daarover gaat het toch (althans voor hen). Ik moet eerlijk toegeven dat ook wij (Griet en ik) gelachen hebben en de kinderen (ja, ze waren allevijf mee) zeker. Die vonden het fantastisch. En het was ook goed. Je ziet een groep die zijn sterktes en zijn zwaktes kent. De betere spelers krijgen de grotere rollen, de publieksspelers mogen doen waar ze goed in zijn (het publiek bespelen), maar ook de mindere Goden krijgen een rolletje toebedeeld. En nadien is iedereen tevreden : de regisseur, de acteurs, de mensen van de bar (want die draait op volle toeren met 400 man in de zaal) en "last but not at all least" het publiek. Wat wil een toneelvereniging nog meer ?

Kohané

ALL MY SONS
(Arthur Miller)

XXXX

Regie : Ingrid Frenier
Spel : Luc Demuynck, Hilde Bossier, Bastian Piepers, Hilde Demeyere, Bas Van Montfoort,
Tine Coucke, Christof Lampaert, Nico Vanneste & Sabine Dekyvere

Toneel is leuk. Toneel is fantastisch. En hoewel ik liefst van al zelf speel of zelf iets creëer, ga ik ook heel graag naar toneel kijken. Dan zie je af en toe hele mooie dingen, maar soms zie je ook wel eens iets dat niet zo goed is. Zo gingen we gisteren naar Kohané. Een gezelschap uit Lendelede waar Griet al jaren trouw heen gaat en die, zo verzekerde ze mij (ons), al heel vaak kwaliteit bracht. De verwachtingen waren dan ook hooggespannen. Een goeie stukkeuze nochtans met "All my sons" van Arthur Miller.

Al na vijf minuten echter zag je dat het fout zat. De regisseur had ervoor gekozen om 3 grote, met aluminiumfolie omwikkelde blokken (bakken ?) op scène te zetten. Dit bleek een foute keuze, want hierdoor ontnam ze haar spelers alle bewegingsvrijheid. Zo'n podium en dan constant alleen maar de eerste meter benutten. Daarenboven koos ze ervoor om haar acteurs bijna de hele tijd te laten zitten op de middelste blok. Hierdoor werd het stuk heel statisch en speelden de acteurs bijna altijd "Midden"-"Voor" en nooit "Achter", "Links" of "Rechts" (bedankt voor deze termen, Patrick).

Qua belichting zat het ook fout. Er werden constant allerlei kleuren naar onze hoofden geslingerd en soms werd er midden in een scène van kleur gewisseld. Waarschijnlijk om een andere sfeer op te roepen, maar door het gebrekkige spel van de acteurs kwam dit niet tot uiting.

En dan zijn we bij de acteurs aanbeland. Beide hoofdrolspelers konden mij niet overtuigen. Ze deden nochtans hun best, maar slaagden er nooit in om de emoties, die die personages ongetwijfeld moesten voelen, over te brengen op ons, het publiek. Hierdoor werd het moeilijk voor de rest van de cast om het spel op te krikken. De zoon en de broer van de toekomstige schoondochter deden wel hun best en waren goed in de paar scènes die ze quasi alleen op scène stonden, maar dat ging allemaal verloren zodra vader en moeder erbij kwamen.

Kortom, een voorstelling om snel te vergeten. Maar goed, dat neemt niet weg dat ik Kohané nog een kans geef. Wie mij kent, weet dat ik (misschien wel te vaak) mensen het voordeel van de twijfel geef. Dus, Tine, maak je niet ongerust ! De volgende keer zijn we weer van de partij ! Tot dan !

Top 10

En, zoals beloofd, hierbij mijn Top 10. "The Truman Show" klimt hoger na iedere kijkbeurt, maar ik denk niet dat hij ooit in staat zal zijn om "Dead Poets Society" van de eerste plaats te stoten. Twee films van dezelfde regisseur trouwens, met twee van mijn lievelingsacteurs. Beiden slagen ze erin om zowel komische als ernstige rollen geloofwardig neer te zetten (hoewel ze alletwee ook hele slechte films gemaakt hebben). En dan twee monsterfilms van nog twee grootmeesters van de cinema, m.n. Ridley Scott en Steven Spielberg. Beide films slagen erin om ons bang te maken van een monster zonder dat we het monster zien. Wat ik veel recente monsterfilms verwijt, is dat we het monster al na een kwartier te zien krijgen. Zowel in "Alien" als in "Jaws" duurt het meer dan een uur voor we een haai of een "alien" te zien krijgen. En dan nog een van mijn favoriete acteurs (en ondertussen ook regisseurs), namelijk Clint Eastwood. Met "Unforgiven" maakte hij de perfecte western. Een schitterend script, een fantastische regie en vier schitterende acteurs : Clint zelf, Morgan Freeman, Gene Hackman en Richard Harris. Meer van dat ! De rest van de top 10 is moeilijker, maar ik heb toch een poging gedaan om daar 5 relevante films in te stoppen.

1. Dead Poets Society
2. The Truman Show
3. Alien
4. Jaws
5. Unforgiven
6. Eternal Sunshine Of The Spotless Mind
7. Gladiator
8. Se7en
9. The Silence Of The Lambs
10. Toy Story

Akkoord ? Indien niet, geef gerust jullie commentaar of maak zelf een lijstje in de commentaren. Ik kijk er naar uit ...

The Truman Show

Gisteren nog eens naar "The Truman Show" gekeken. Dit blijft toch een schitterende film. Een heel boeiend onderwerp op een fantastische manier in beeld gebracht. Carrey is perfect als de kinderlijk onschuldige Truman die, buiten zijn weten, de hoofdrol speelt in een soap op TV. Alle mensen rondom hem, alle inwoners van Seahaven (het ficitieve stadje van Truman) zijn acteurs. Truman gaat ongegeneerd door het leven en lijkt op het eerste gezicht gelukkig. Hij beseft echter maar al te goed dat zijn vrouw niets voor hem voelt en hij kan zijn grote liefde Sylvia maar niet vergeten. Zij was actrice in de show, maar werd eruit gezet omdat ze echt gevoelens kreeg voor Truman en wou dat dit allemaal ophield. Geleidelijk aan komt Truman achter de waarheid en wil hij ontsnappen uit "zijn" gecreëerde wereld. En Jim Carrey weet perfect de balans te houden tussen het komische en het tragische van zijn personage. Wat een acteur (fel onderschat door veel mensen trouwens) ! Ook Ed Harris is heel goed als Christoff. Ondanks de goddelijke status (als regisseur van "The Truman Show") van zijn personage, slaagt hij erin om "mens" te blijven en dat is alleen maar de verdienste van Ed Harris. Ook al zo'n onderschat acteur.

Weir is de perfecte regisseur voor dit soort films. Hij houdt ervan mensen te plaatsen in ongewone situaties ("Witness", "The Mosquito Coast", "Picnic at Hanging Rock", "Dead Poets Society", ...). De film balanceert perfect tussen komedie en drama en blijft geloofwaardig. Het lijkt zelfs alsof de geloofwaardigheid met de jaren nog is toegenomen. Het lijkt er ook meer en meer op alsof dit ooit wel eens echt zou kunnen gebeuren. En dan is er nog de muziek. Ook hier een goed evenwicht tussen klassieke muziek en een schitterende score van Burkhard Dallwitz. En natuurlijk mogen we het inventieve script van Andrew Niccol niet vergeten. Zo zie je maar dat alles goed moet zijn om een goeie film te maken : scenario, regie, muziek, acteurs, enz.

Dit is voor mij een viersterrenfilm, niet meer en niet minder. En hoe meer ik de film zie, hoe hoger hij klimt in mijn persoonlijke TOP 10 (zie volgende "post"). Meer van dat, zou ik zeggen !