Coaching : Randall Casaer
Spel : Wouter Deprez
XXXX
"Je zal alles worden" begint magistraal. Wouter Deprez zit in de wagen en is met zijn hoogzwangere vrouw op weg naar het ziekenhuis waar ze zal bevallen. Hij vertelt dit in één lange woordenstroom en zet zich dan uiteindelijk neer in een stoeltje tussen zijn boeken. Hij vertelt dat hij geëvolueerd is van een "gewone" comedy-artiest naar een schrijver. Hij wil dan ook niet meer spelen voor het gewone comedy-publiek, maar voor een literair publiek. En laten wij nu net zo'n literair publiek zijn. Hij bouwt de voorstelling op aan de hand van brieven aan zijn zoon. Die brieven leest hij voor uit zijn boekje "Waarom je moeder en ik bijna altijd een kamerjas dragen". De ene al mooier dan de andere, maar altijd een rake typering van het prille ouderschap. Wouter Deprez adoreert zijn zoontje Joshua en laat dat ook duidelijk blijken. Af en toe veracht hij hem bijna, maar ook dat is weer typisch voor elke ouder. Toch druipt de liefde voor zijn zoontje van de voorstelling.
Hij bouwt de hele voorstelling mooi op aan de hand van de brieven en laat ook duidelijk blijken dat alle grote artiesten meteen ook de grootste ego's zijn. Daardoor verliest hij misschien wat aan sympathie bij het publiek, maar hij blijft het allemaal wel relativeren en de zaken die hij vertelt, zijn ook zo herkenbaar dat je hem nooit verguist. Hij blijft al bij al de sympathieke knul die zijn privé-leven te grabbel gooit en daar nog mee kan lachen ook. Het leuke aan Wouter Deprez is ook dat hij niet noodzakelijk grof of vulgair moet worden om grappig te zijn. Hij kan dat zo ook wel. Door dingen te vertellen die de meesten denken, maar die niemand ooit durft uit te spreken. Kortom, een aanrader !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten