Een avondje met Bart Peeters, Joe Cocker en Ozark Henry. Klinkt goed, niet ? Alleen jammer dat de avond niet in crescendo ging, maar eerder in decrescendo, waarmee ik van geen enkele artiest afbreuk wil doen. Bart Peeters was hyperkinetisch als steeds en bespeelde het publiek met zijn woordspelingen en grappige one-liners. Ja, ook Morrissey moest eraan geloven toen hij broodjes met hesp en salami in het publiek gooide omdat Morrissey de dag nadien zijn opwachting maakte. Stevig concert met alle obligatoire, maar nog steeds steengoeie nummers als : "Heist-Aan-Zee", "Liefde is alles", "Poolijs", enz. Ook van de nieuwe CD zullen er wel een aantal overblijven in toekomstige setlists. Zoals het aanstekelijke "Menselijke brein" of het typische "In de plooi" en "Zelden of nooit".
Na Bart Peeters was het de beurt aan Joe Cocker. De man wordt oud en dat laat zich ook zien op het podium. Hoewel hij duidelijk het beste van zichzelf gaf en de ene klassieker na de andere op ons afvuurde. Wereldklasse, maar behoorlijk statisch na eeuwige spring-in-'t-veld Bart Peeters. En toen kwam Ozark Henry. Ik ben en blijf een grote fan van de man, maar live kon hij ons toch niet overtuigen. Goeie muziek, leuke lichteffecten, maar veel te afstandelijk om constant boeiend te blijven. Ook de rest van de band stond er nogal apatisch bij. Al bij al een hele mooie avond beleefd in Lokeren, maar misschien hadden de artiesten in omgekeerde volgorde moeten optreden ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten