Try-out

Eergisteren zijn we naar de "try-out" geweest van de volgende productie van Klakkeboem, m.n. "De Slappe Der Wet". En we hebben gelachen. 't Was plezant, ook achteraf op de nieuwjaarsreceptie. En ja, er is nog wat werk aan. Niet iedereen zit al 100 % in zijn rol en hier en daar mag het tempo nog wat opgedreven worden. Ook aan tekstkennis moet er nog gewerkt worden, maar het is wel leuk. Ik ben er dan ook rotsvast van overtuigd dat we met dit stuk voor een 1.000 mensen gaan spelen en dat 90 % van de aanwezigen zich kostelijk zal amuseren. Dit is wat ons publiek wil zien. En af en toe moeten we dat dan ook eens geven.

Het blijft toch een leuke bende, die gasten van Klakkeboem. Er wordt heel wat afgelachen en ik heb de indruk dat er ook genoeg respect is onder elkaar voor wat we allemaal doen (of niet doen). Go, Klakkeboem !

Abattoir fermé

TOURNIQUET

Regie : Stef Lernous
Spel : Ragna Aurich, Joost Vandecasteele & Chiel van Berkel

XXXX

"WAwaDA ?", zei Vincent toen we gisteren de zaal uitgingen in het CC te Lokeren. Griet maakte zich zelfs de bedenking of dit nog wel toneel is en Pat was achteraf opgelucht dat ze toch niet de enige was die er geen snars van begrepen had. "'t E ne kji iets anders !", was ook nog zo'n leuke one-liner van Pat.

Het licht gaat uit en de "spotlights" gaan heel langzaam aan. Op de scène zien we drie naakte mensen. Een man duwt een plank op wieltjes in het rond. Almaar sneller en sneller. De vrouw staat op uit het bad en dan beginnen ze alledrie hun kleren aan te trekken. De ene man bedient de vrouw en man twee met rode wijn en geleidelijk aan gaan de kleren terug uit. En dit eindigt met een half geklede vrouw op een stoel bovenop de plank met een rode vlag met een swastika naast haar (Marlène Dietrich, iemand ?). En zo krijgen we het ene beeld na het andere voorgeschoteld, begeleid door hele bevreemdende muziek. En het ene beeld is al mooier of shockerender dan het andere. En na anderhalf uur verlaat je de zaal en je vraagt je terecht af : "WAwaDA ?". Welnu, dat was "Tourniquet", een stuk van Abattoir Fermé, ontsproten uit het brein van een zekere Stef Lernous. En volgens De Standaard één van de beste stukken van vorig jaar !

Akkoord, het is heel controversieel allemaal, fascinerend om naar te kijken en heel af en toe zitten er fantastische vondsten in (de maskers boven op de kruin ...), maar het blijft een bevreemdende ervaring waarbij je je af en toe toch afvraagt waar ze nu eigenlijk wel naartoe willen met dit allemaal. Van een verhaal is geen sprake en de acteurs doen op zich niet veel meer dan voor zich uit staren en kleren aan en uit trekken. Naakt kan mooi zijn en levert af en toe hele mooie beelden op, maar moet dit echt de hele voorstelling lang ? En ergens zal er wel een boodschap achter zitten (het nazisme, exorcisme, enz.), maar wat heb je eraan een boodschap de wereld in te sturen als niemand ze begrijpt. Dit was toch wel een hele vreemde ervaring, moet ik zeggen ...

Andere meningen :

8weekly
Cutting edge
Theatermaggezien

Kommil Foo

WOLF

Regie :
Spel : Raf Walschaerts & Mich Walschaerts

XXXX

Het was voor mij de eerste keer dat ik een stuk mocht meemaken van "Kommil Foo" en, ik moet toegeven, het smaakt naar meer. Twee fantastische artiesten toch, die gebroeders Walschaerts. Goeie muzikanten, een quasi perfecte komische timing (vooral Mich dan) en hele mooie teksten. Muziek en humoristische sketches wisselen elkaar af, telkens met een melancholische ondertoon.

Ze maakten ons wijs dat er in iedere mens een wolf schuilt, die in staat is om het geluk van iemand anders weg te blazen met één ademstoot. En misschien is dat wel zo. Ook genoten van het verhaal waarin Raf voor één week Mich werd en Mich Raf. Evenzeer genoten van het verhaal van de onmogelijke liefde tussen een beer en een eekhoorn. En ook de teksten van de liedjes zijn van een uitzonderlijk hoog niveau : "Een man genaamd Marianne", "De volgende", "Twee seconden man" (een hilarische tekst van Kamagurka). Eén van de hoogtepunten voor mij was toch het liedje "Kop in het zand".

Het was voor mij een aangename kennismaking met de gebroeders Walschaerts en ik zal er zeker bij zijn de volgende keer.

"Smiley"

"Smiley" is af en daar ben ik behoorlijk trots op. Gisteren zijn we samengekomen met de crew en de hoofdacteurs en hebben we hier één op gedronken. We hebben ook nog eens gekeken en ik was tevreden. Op 30 januari hebben we nu de avant-première voor alle medewerkers en op 15 februari doen we dan mee aan het clubfestival van Film- en Videoclub Impuls. Dit gaat door in OC De Vonke te Heule. Bedoeling is ook om nadien dan de film nog eens te laten zien in één of andere bioscoop.

Hopelijk tot dan ! Groetjes van een tevreden man.

Arte Del Sueno

Louis XIV
de zonnekoning

Regie : Sofie Pluym
Spel : Simon Van Gansbeke, Wim Dekoker, Dean Vancoillie,
Shauni Dekoker, Siska Blomme, Liesje Demuynck, Joana Colpaert,
Joppe Dekoker, Claudine Noppe, Filiep Vanwymelbeke, Mattijs
Otté, Hannes Bruyneel, Ilse Wijffels, Thomas Schietgat &
Paul Verschuere

XXXX

Deze namiddag naar "Louis XIV" geweest. En ik moet zeggen dat ik heel veel bewondering heb voor deze groep. Ze slagen er toch in om met een groep jeugdige amateurs een afgewerkte voorstelling te brengen. Het is misschien niet de beste musical die ik ooit zag. Daarvoor zijn er net iets teveel intriges waardoor alles onafgewerkt blijft. Zo zijn drie romances in één voorstelling iets teveel van het goede en bleef ik op mijn honger zitten wat de nevenintrige met de Duc de Beaufort betreft. Wel een schitterende regie met een hele mooie choreografie. Zo werd er optimaal gebruik gemaakt van het al bij al sobere, maar hele mooie decor. Het spel met de trappen vond ik zeer mooi. Ook het licht was fantastisch en nergens stoorde mij de overgang van de ene lichstand naar de andere. Dit plaatje werd compleet gemaakt door de hele mooie livemuziek.

Ook het spel was goed tot zeer goed. Alleen heel jammer dat de solisten van een ongelijk niveau waren. Françoise en Monsieur le Frère waren fantastisch, heel goed bijgebeend door een charismatische Louis. De rest van de cast haalde bij momenten het niveau van deze drie, maar lang niet altijd. En dat is toch bijzonder jammer. Het blijft nog altijd een musical, waar de zangstemmen heel belangrijk zijn.

Nogmaals "Chapeau !" en tot binnen twee jaar !