Andorra
(Max Frisch)
door Zwevegems Teater
Regie : Jef Depaepe
Spel : Stijn Vandenhende, Sibelijn Courtens, Stefan Vancraeynest, Katy Thiriaux, Darline Vanneste, Jan Vanden Berghe, Bart Opsomer, Stoffel Van Boeckxsel, Ortwin Malfait, Johan Depaepe, Eugène Delabie & Marc Vanoutryve
door Zwevegems Teater
Regie : Jef DepaepeSpel : Stijn Vandenhende, Sibelijn Courtens, Stefan Vancraeynest, Katy Thiriaux, Darline Vanneste, Jan Vanden Berghe, Bart Opsomer, Stoffel Van Boeckxsel, Ortwin Malfait, Johan Depaepe, Eugène Delabie & Marc Vanoutryve
XXXX
Waauw ! Dat was het eerste dat bij me opkwam na het zien van deze productie. Een schitterende regie, overgoten door mooi, sober spel van bijna alle acteurs. Voeg daar nog een fantastisch stuk aan toe en je krijgt een hele mooie theateravond. Een stuk met wondermooie teksten en een universele boodschap. Hoe kunnen mensen zo wreed zijn ? Hoe komt het toch dat mensen zo makkelijk om te praten zijn ? Hoe kan het dat een onschuldige jongen het slachtoffer wordt van deze kleine dorpsgemeenschap. Andri is een jood (althans dat denkt hij toch, en met hem heel het dorp). Iedereen praat over hem. Ze geven hem wel werk, maar hij wordt gepest. De soldaat kan hem niet uitstaan en slaagt erin om het hele dorp tegen hem op te zetten ... Hoe is het mogelijk ? Dat zit je te denken tijdens het bekijken van dit beklijvende stuk. En toch gebeurt het nog, vaker dan we denken, in grote of in kleine mate.
De regisseur koos voor een hele sobere aanpak. Alle acteurs bleven constant op scène. Ze zaten op een soort bank en kwamen in groepjes naar voor om een bepaalde scène te spelen. Zonder rekwisieten, zonder attributen. Zelfs hun kledij leek heel gewoon, heel alledaags. En hoe raar dit ook klinkt, het werkte wonderwel. Het sobere, beheerste spel van de acteurs zorgde ervoor dat je bijna constant geboeid bleef kijken en meeleefde met hun personages, die allemaal op hun manier wel worstelden met het gebeurde en daar misschien ook wel een beetje spijt van hadden. Heel even had ik het gevoel dat het verhaal zich voortsleepte, maar dat duurde maar enkele minuten en toen was ik weer mee in dit tragische verhaal. Ook het licht was sober, maar efficiënt. Evenals het decor, dat de witte muren van Andorra voorstelde. Mooi, heel mooi ! Chapeau, vrienden van het ZT ! Op naar de volgende !!!
De regisseur koos voor een hele sobere aanpak. Alle acteurs bleven constant op scène. Ze zaten op een soort bank en kwamen in groepjes naar voor om een bepaalde scène te spelen. Zonder rekwisieten, zonder attributen. Zelfs hun kledij leek heel gewoon, heel alledaags. En hoe raar dit ook klinkt, het werkte wonderwel. Het sobere, beheerste spel van de acteurs zorgde ervoor dat je bijna constant geboeid bleef kijken en meeleefde met hun personages, die allemaal op hun manier wel worstelden met het gebeurde en daar misschien ook wel een beetje spijt van hadden. Heel even had ik het gevoel dat het verhaal zich voortsleepte, maar dat duurde maar enkele minuten en toen was ik weer mee in dit tragische verhaal. Ook het licht was sober, maar efficiënt. Evenals het decor, dat de witte muren van Andorra voorstelde. Mooi, heel mooi ! Chapeau, vrienden van het ZT ! Op naar de volgende !!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten