maandag 29 november 2010

Tramlijn Begeerte

Tramlijn Begeerte
(Tennessee Williams)
door Koninklijk Theater Rostune

Regie : Bart Gerard
Spel : Stefaan Bonte, Guy Acke, Britta Roelants, Tania Tamsin, Filip Savat, Sabrina Strubbe, Sabine Traen en Dany Vlaminck

XXXX 

"A Streetcar Named Desire", de klassieker van Elia Kazan, met een schitterende Marlon Brando en Vivien Leigh in de hoofdrol.  Probeer dat maar eens na te doen.  Probeer dat maar eens op een deftige manier op scène te zettten zodanig dat je Marlon Brando vergeet.  Want, zeg nu zelf, wie Stanley Kowalski denkt, denkt Marlon Brando.  En toch zijn ze er bij Theater Rostune ei zo na in geslaagd ons de klassieke verfilming te doen vergeten.  Aan de regie zal het alleszins niet gelegen hebben.  Die vond ik namelijk goed tot zeer goed.  Een optimaal gebruik van de (grote) scène met goed uitgekiende "plaatsingen" van de acteurs en een heel goed gebruik van belichting.  Zo werd de woonst van de Kowalski's in een witgeel licht gestoken en achteraan en rechts op de scène zat er blauwig licht waarmee de straat gesimuleerd werd.  Zo was het enige onderscheid tussen binnen en buiten een streep licht.  Goed gevonden en het werkte ook heel goed naar mijn bescheiden mening.  Naar het einde toe werd het licht binnen zelfs rood om de opgelopen spanning tussen Blanche en Stanley te symboliseren.  Knap allemaal.  Ook de muziek paste wonderwel.  Snerpende violen illustreerden de toenemende spanning ten huize Kowalski.

Alleen jammer dat de acteurs niet allemaal van hetzelfde niveau waren.  Blanche was voor mij heel goed op dreef in een toch wel aartsmoeilijke rol.  Een goede tweede was Stanley Kowalski die, ondanks het feit dat hij fysiek niet de Kowalski was die ik mij voorstel, telkens hij op scène kwam diezelfde scène op zijn manier ook tot de zijne maakte.  Tenslotte hadden we Stella die misschien niet het niveau van eerder genoemden haalde, maar toch heel goed deed wat van haar verwacht werd.  Mitch was niet slecht, maar moest het vooral hebben van momentjes.  Hij kon mij niet altijd overtuigen.  Echter, een meer dan verdienstelijke creatie van deze klassieker van Tennessee Williams.  Een dikke proficiat aan de hele groep !

Geen opmerkingen: