Eigenlijk is het wel grappig, op vrijdag ben ik altijd doodcontent dat het weekend is, hoewel ik echt wel graag mijn werk doe. Ik heb best wel toffe collega's, de ene al wat toffer dan de ander, maar is dat in elke werksituatie niet zo? Je hebt volgens mij altijd mensen die je meer liggen dan andere, niet dat de anderen daarom helemaal niet tof zijn...
Soms heb ik wel het gevoel dat we in de cast van de 'collega's' of 'het eiland' zitten... is dat bij iedereen zo?
2 opmerkingen:
Door dat ik in het verleden een aantal keer het mes in de rug heb gekregen, ben ik een andere houding gaan aannemen tov mijn collega's. Het klinkt misschien hard maar ik beschouw een collega niet meer als een vriend. Als het er op aan komt, gaan sommigen over lijken om hun job te redden. Desnoods duwen ze een (goede)collega kopje onder. En daardoor ben ik heel wantrouwig geworden. Door mijn openhartigheid ben ik al regelmatig met mijn hoofd tegen de muur gelopen. Ik herinner me een uitspraak van mijn vader : "Mijn vrienden, dat zijn de mannen waar mee ik een pint drink in het weekend en zeker niet mijn collega's". In ieder geval : ik vind het tof dat jij enkele collega's als je vrienden kan beschouwen. Ik wou dat ik dat nog kon want het maakt het er op het werk niet eenvoudiger op:
Je hebt nu eenmaal overal en altijd mensen die je liggen en mensen die je niet liggen. Probeer gewoon zoveel mogelijk tijd door te brengen bij mensen die je liggen en je maak het jezelf veel makkelijker. Maar zelfs van die mensen (of het nu collega's zijn of niet) kan je een mes in de rug krijgen. Daar is helaas niets aan te veranderen ...
Een reactie posten