Mobieltjes ...

"... nee, nu niet. Ik zal dat morgen wel doen. Eerst ..."
"... hahahahahaha, we zien straks wel. Als ik de boodschappen gedaan ..."
"... waarom denk je dat ? Jij hebt daar geen zaken mee ..."
Allemaal flarden die je opvangt als je door de winkelstraat van Turnhout (of eender welke andere grote stad) kuiert. Flarden van gesprekken. Gesprekken met een mobieltje. Of GSM als je dat liever hoort of beter kent. Overal duiken ze op. Zowel links als rechts van je. Het lijkt wel alsof iedereen zich zo'n ding kan permitteren. Twee giechelende meisjes van een jaar of veertien. Een huisvrouw die dolgelukkig haar favoriete kledingsboetiek buiten wandelt omdat ze net een fantastisch mooi kleedje gekocht heeft. De zakenman met zijn keurig kostuum en zijn agenda in de hand. Allemaal lopen ze rond met zo'n hebbedingetje. De ene al kleurrijker dan de andere. Geel, rood, groen, zwart, al dan niet met fototoestel of agenda.

Glimlachend loop ik verder. Ik kijk naar de overkant van de straat en zie daar een vrouw van bedenkelijk allooi. Ze draagt een lichtblauwe trui met een zwarte rok. Boven haar trui draagt ze een lichtbruine lederen jas en uit haar oerouderwetse zwarte damesschoentjes steken twee witte kousen. Van een compleet foute klederdracht gesproken. En u gelooft het nooit, maar ook zij haalt uit haar tas een GSM uit en voor ik er erg in heb, is ook zij in een of ander druk gesprek verwikkeld met een anonieme (voor mij althans) gesprekspartner. Bij het zien van dit tafereeltje vraag ik me af of zelfs een zwerver zich zoiets kan veroorloven. Vroeger dacht ik altijd dat een zwerver al het geld dat hij verdiende met schooien, uitgaf aan drank en sigaretten. Ik denk dat ik mijn mening hieromtrent maar zal herzien. Ik ben er rotsvast van overtuigd dat iedere bedelaar zijn kleingeld opspaart om er dan een mobieltje mee te kunnen kopen.

Dus, mensen, u weet wat u te doen staat. Als u voor GSM's bent, geef dan geld aan die vrouw met haar ene been en haar blinde kind in de arm. Dan kan ze een GSM kopen om het ziekenhuis op te bellen zodat ze kan verzorgd worden. En als u er tegen bent, geef dan niets. Dat is dan weeral één minder die met zo'n strontvervelend apparaatje kan rondlopen. Oh, excuseer, ik moet gaan. Een dringende oproep op mijn GSM ;-)