De schaduw van Mart
(Stig Dagerman)
door Theater De Balsemblomme
Regie : Saskia De Ceuninck
Spel : Philippe Ceulemans, Liane Vermeulen, Tom Pauwels & Sofie Boudrez
XXXX
(Stig Dagerman)
door Theater De Balsemblomme
Regie : Saskia De Ceuninck
Spel : Philippe Ceulemans, Liane Vermeulen, Tom Pauwels & Sofie Boudrez
XXXX
Gabriël is mentaal labiel en woont samen met zijn moeder. Hij is niet haar lievelingszoon. Dat was Martin, die vocht in de oorlog. Gabriël kon niet in het leger. Hij draagt een bril. Volgens Victor, een vriend van wijlen Martin, is hij een lafaard. Thérèse was de vriendin van Martin en komt nog regelmatig op bezoek. Op een dag brengen ze een schilderij van Martin ("Mart") en hangen die op een plaats waar Gabriël hem goed kan zien. Gabriël is heimelijk verliefd op Thérèse en "stalkt" haar. Zijn moeder wil Victor koppelen aan Thérèse omdat hij een echte man is en Gabriël niet. Gabriël wil zich verweren, maar hij is te zwak ...
Geef toe, het verhaal klinkt niet slecht. Een heel intrigerend uitgangspunt met een paar leuke wendingen. Een psychologische thriller. Helaas "trilde" er gisteren bijzonder weinig. Het "vlakke" spel van zeker twee van de vier acteurs was daar zeker niet vreemd aan. Ook het tempo lag bijzonder laag. Vaak hadden wij de indruk dat de acteurs naar hun woorden aan het zoeken waren. De enige die mij wel enigszins kon bekoren, was Gabriël. Alhoewel ook hij net iets te vaak over zijn woorden struikelde om goed te zijn. En ook de moeder had haar momenten. In zo'n stuk moet je als acteur pauzes laten, maar toch niet na iedere repliek. Zo rek je alles eindeloos lang. Daarenboven had de regisseuse het lumineuze idee om iedere scènewissel te gebruiken om het hele decor om te bouwen. Als er al van enige onderhuidse spanning sprake was, dan was die iedere keer weg op het moment dat er alweer een minutenlange scènewissel was. De spanning zou moeten te snijden zijn in dit stuk, maar dat was er geen moment. Mooi beeld op het einde dat wel, maar dat volgde wel op een hilarische intrede van de geest van Martin. We waanden ons even op de set van "Scream 10".
Toch een proficiat aan de ploeg voor hun harde werk, maar ons heeft het helaas niet bekoord. Volgende keer beter !
Geef toe, het verhaal klinkt niet slecht. Een heel intrigerend uitgangspunt met een paar leuke wendingen. Een psychologische thriller. Helaas "trilde" er gisteren bijzonder weinig. Het "vlakke" spel van zeker twee van de vier acteurs was daar zeker niet vreemd aan. Ook het tempo lag bijzonder laag. Vaak hadden wij de indruk dat de acteurs naar hun woorden aan het zoeken waren. De enige die mij wel enigszins kon bekoren, was Gabriël. Alhoewel ook hij net iets te vaak over zijn woorden struikelde om goed te zijn. En ook de moeder had haar momenten. In zo'n stuk moet je als acteur pauzes laten, maar toch niet na iedere repliek. Zo rek je alles eindeloos lang. Daarenboven had de regisseuse het lumineuze idee om iedere scènewissel te gebruiken om het hele decor om te bouwen. Als er al van enige onderhuidse spanning sprake was, dan was die iedere keer weg op het moment dat er alweer een minutenlange scènewissel was. De spanning zou moeten te snijden zijn in dit stuk, maar dat was er geen moment. Mooi beeld op het einde dat wel, maar dat volgde wel op een hilarische intrede van de geest van Martin. We waanden ons even op de set van "Scream 10".
Toch een proficiat aan de ploeg voor hun harde werk, maar ons heeft het helaas niet bekoord. Volgende keer beter !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten