zondag 20 maart 2011

Demonen

Demonen
(Lars Norén)
door Theater Platteau vzw 


Regie : Steven Duyck
Spel : Christ Decommere, Tilde Vandenbroucke, Liesbet Desmet en Gino Debeyne
XXXX
Frank en Katarina hebben een op het eerste zich niet echt gelukkig huwelijk.  Hij is een emotieloos beest en zij hunkert naar zijn aandacht en attentie.  Zijn moeder is gestorven en hij adoreert haar as, die hij bewaart in de urne in een papieren zak.  Het is een spel van aantrekken en afstoten.  Ze lijken niet met, maar ook niet zonder elkaar te kunnen leven.  Om hun avonden toch een beetje draaglijk te maken, nodigen ze de buren Jenna en Thomas uit, een op het eerste zicht gelukkig getrouwd stel met twee kinderen.  Geleidelijk aan blijkt dat ook daar niet alles koek en ei is en dat Frank en Katarina misschien wel beter bij elkaar passen dan je op het eerste zicht zou denken.

De regisseur koos voor een sober decor met hout, waarin om de haverklap nagels geklopt werden door Frank om jassen aan te hangen.  Schitterend idee van de regisseur om op die manier Frank zijn agressie te laten uitwerken.  Ook de twee sofa's waren van hout gemaakt.  De planken stonden vol met glazen, bokalen en vazen.  Hier maakten de acteurs dankbaar gebruik van door af en toe eens een glas of een vaas tegen de vlakte te gooien.  Ook het licht was sober, maar heel efficiënt met overwegend gebruik van rood en groen licht.  Er werd ook duidelijk gekozen om het absurde van de hele situatie in de verf te zetten door bijvoorbeeld ook te kiezen voor André Hazes als favoriete muziek van Frank.  En door bijvoorbeeld ook de adoratie van Frank voor zijn moeder's as serieus in de verf te zetten.  Ook de liefdesverklaring van Frank aan Thomas was heel leuk om te bekijken.  Mijn favoriete scène was de openingsscène waarin Frank opkomt met de papieren zak en kwaad wordt als hij beseft dat Katarina zich weer lazarus gedronken heeft de avond ervoor.  Hij stapt naar de CD-speler en laat André Hazes door de boxen knallen om wat af te koelen.  Zij komt binnen en zet de muziek af.  Hij staat opnieuw recht en steekt de muziek weer aan.  Dit duurt een hele tijd en tijdens deze hele openingsscène wordt geen woord gezegd.  Fantastisch om op deze manier de non-communicatie tussen beide hoofdrolspelers te duiden.

De acteurs deden allemaal meer dan hun best en konden mij grotendeels overtuigen in hetgeen ze moesten overbrengen.  Af en toe misschien een beetje "getelefoneerd", maar meestal goed tot zeer goed.  Zo kon Frank mij meer dan bekoren, vooral ook in zijn "stil" spel.  Kortom, een plezante toneelavond met een goed stuk, een strakke regie en behoorlijke tot goeie acteurs.  En een leuke drink achteraf in de ultragezellige bar van Theater Platteau.  Volgend jaar zien ze ons zeker weer !

1 opmerking:

Griet zei

Ik zag het stuk ook en vond het een schitterend stukje theater! Mooi decor, mooie regie, mooi verhaal,...
Een pluim voor de buren Jenna en Thomas: héél sterk! Chapeau gasten!!! En Steven, chique dinges!!