Georganiseerde chaos

Mijn liefste naaste beweert dat ik hooguit tien minuten naar eenzelfde spreker kan luisteren, dat eenzelfde onderwerp me heel snel gaat vervelen en dat mijn gedachten sneller dan ikzelf wil afdwalen naar hogere, interessantere sferen. Ik vecht tegen de gedachte wat onze spreker 's morgens at en welke muziek speelde in zijn auto. Ik probeer niet te letten op het zenuwachtig getik van de schoen van mijn rechterbuurman tegen de tafelpoot.Ik tracht de foute permanent van mijn voorbuurvrouw te negeren. Ik weet het ...het zal me niet lukken. Maar ondanks deze georganiseerde chaos in mijn hoofd vond ook ik de 'Open Doek Nationaal'-vergadering best wel interessant en leerrijk. Bernard Soenens haalde een aantal prioriteiten aan, vertelde ons waar het bestuur van Open Doek zich momenteel mee bezighoudt, luisterde met geduld naar de vragen van de aanwezigen en trachtte die zo goed (of zo kwaad) hij kon, te beantwoorden. Achteraf dronken we nog iets en dat was voor mij even, misschien zelfs nog net iets aangenamer, dan de vergadering zelf. Je maakt kennis met mensen die met hetzelfde bezig zijn, die dezelfde weg ingeslagen zijn of dezelfde visie nastreven. Zo praatten we een hele tijd met de huisregisseur van Koté Koer Geert Mortier. Hij vertelde over hun opstart, hun zoektocht naar een geschikte ruimte, hun gebrek aan mannelijke acteurs, hun stukkeuzes,... De tijd vloog en algauw was hij rijp om andere oorden op te zoeken... Wisten wij toen veel dat er ons nog een supergezellige zondagmiddag en een heerlijke zondagavond te wachten stond...