De Schietspoele

FESTEN

(Thomas Vinterberg)


Regie : Jan Vanaudenaerde
Spel : Kathelijn Trachet, Dominique Bostoen, Gudrun Roobrouck,
Vincent Cluyse, Linda Manderick, Annelies Demeyere,
Hildegart Vandendriessche, Luc Cottyn, Sophie Nuyttens,
Antoon 't Kint, Louise Vanhonacker, Eric Kabongo, Nadine
Marysse, Ignace Gabriël, Katrien Vandeburie,
Roos Vandendriessche, Peter Nuyttens, David Vanhauwere,
Mieke Himpe, Philip Debaveye, Fran Hullebusch, Niels Hullebusch

XXXX

Wat een regie ! Wat een stuk ! Dit is toch wel één van de betere stukken die ik ken. Schitterend verhaal. Tragisch, maar o zo herkenbaar. Jacques wordt 60 en heeft zijn hele familie uitgenodigd op zijn feest. Tijdens het feest beschuldigt zijn zoon Christiaan hem echter van incest met hem en zijn tweelingzus Gudrun, die zelfmoord pleegde omdat ze dit niet kon verwerken. Dit zorgt voor de nodige spanningen die leiden tot een dramatisch einde van het feest. Fantastisch verhaal.

Maar, nog eens, wat een regie ! Het stuk begon fantastisch met Grudrun die, helemaal in het wit gekleed, over het podium danste en alle gebeurtenissen, die leidden tot haar zelfmoord, evoceerde. Schitterend ondersteund door licht en muziek. Wat een rol, chapeau ! Toen begon het feest. Een hele mooie entree van Christiaan, toch wel één van de betere acteurs van de avond. En toen maakten ze één voor één hun opwachting. Jammer genoeg was er nogal wat niveauverschil tussen de acteurs, waardoor de homogeniteit ook hier weer te wensen overliet. En dit was bijzonder jammer. En toen maakte Jacques, de pater familias, zijn opwachting. Hele mooie rol, schitterend gebracht. De anderen hadden sterke momenten, maar haalden lang niet altijd het niveau van eerder genoemden. Gelukkig waren de regie en het verhaal zo sterk, dat mijn aandacht geen moment verslapte.

Een heel inventief decor, perfect ondersteund door een functionele belichting en een optimaal gebruik van de ruimte. Ook de plaatsing van de acteurs op scène was van die aard dat je hun onderlinge relaties kon afleiden uit de plaatsing t.o.v. elkaar. En wat een eindbeeld. Jacques op de grond als een gebroken man met bovenop de tafel moeder met haar drie overblijvende kinderen die neerkeken op "hun" vader. Mooi, heel mooi !