Spel : Stef Eecloo, Tine Van Poucke, Bert Verstraete,
Katleen Buyse, Ilse Coghe, Dieter Himpe, Hugo Nollet
& Kristien Bommerez
Deze voorstelling met gemengde gevoelens aanschouwd. De eerste tien minuten vond ik nochtans fantastisch. Schitterend decor, bol van de symboliek. Heel sober allemaal, dat wel, maar heel mooi om naar te kijken. In het midden twee verhogen (een halve cirkel en een half vierkant) die, na de eerste scène, uit elkaar gehaald werden en de respectievelijke cirkel en vierkant aan weerskanten van de scène (ze speelden trouwens in arena) compleet maakten. Ook het spel was indrukwekkend. Zowel John als Sarah maakten op mij indruk met hun spel. Kortom, een heel goed begin. Jammer dat dit niet volgehouden werd.
Begrijp me niet verkeerd hoor. Het spel bleef goed. Twee acteurs hadden iets meer moeite dan de rest om het hoge spelniveau aan te houden, maar voor de rest geen kwaad woord over de acteurs die stuk voor stuk brachten wat ze moesten brengen. Graag nog een speciale vermelding voor de vader van Sarah, die ik heel sterk vond. Waar schortte het dan wel ? Het decor ? Ja en nee. Het decor was heel sober in zwart-wit, maar zag er op zich heel goed uit. Alleen heb ik af en toe problemen met overdreven symboliek. Iedere regisseur heeft op zich het recht om zijn stuk vol symboliek te stoppen, maar zorg dan dat het publiek ook duidelijk weet wat hiermee bedoeld wordt. En ik moet eerlijk toegeven dat dit, voor mij althans, hier niet altijd het geval was. Met het stuk op zich had ik geen problemen. Ik ben nogal een fan van Sam Shepard en ook dit stuk bevat voldoende inhoud om de kijker te blijven boeien.
Wat voor mij ook beter kon, was het tempo. Af en toe werd het spel serieus geremd door het aannemen van poses om toch maar tot een mooi eindbeeld van een scène te komen of om ons (het publiek) te "pakken" op onze emoties. Omdat er ook te vaak geprobeerd werd om ons te "pakken", werd het spel vaak te theatraal naar mijn goesting. Hierdoor ook begon ik twintig minuten voor het einde al serieus te verlangen naar het einde van het stuk.
Vandaar mijn dubbel gevoel. Een productie met heel veel aandacht voor de verpakking en te weinig voor de inhoud. De verpakking (decor, muziek, symboliek, ...) zag er heel goed uit in al zijn soberheid. Alle ingrediënten waren ook aanwezig (het spel van de acteurs, het stuk, ...) om tot een schitterend eindresultaat te komen, maar de combinatie verpakking-ingrediënten werkte niet of niet voldoende, waardoor het stuk mij zelden of nooit geraakt heeft. Een gemiste kans.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten