Slumdog Millionaire

Danny Boyle, de regisseur van “Trainspotting”, “28 days later”, “Shallow Grave”, “Sunshine” en “The Beach”, gooit het nog maar eens over een andere boeg. Na zijn uitstapjes in het horrorgenre en de science fiction, waagt hij zich nu aan een liefdesverhaal van epische proporties. Van een veelzijdig regisseur gesproken. Hij is niet alleen veelzijdig, maar ook goed. Want bijna alles wat hij tot nu toe gemaakt heeft, was goed tot zeer goed. Zo ook dit. Maar deze film is meer dan goed. Deze film is fantastisch, dit is voor mij een meesterwerkje met, het moet gezegd, een heel inventief scenario. En een schitterende soundtrack en hele goeie (voor ons dan toch) onbekende acteurs.

De film begint explosief. Jamal (een jongen uit de sloppenwijken) neemt deel aan een quiz op televisie en staat op het punt 20.000 roepie binnen te rijven. Hij wordt gefolterd en ondervraagd door de politie, omdat iedereen ervan overtuigd is dat hij een bedrieger is. En zo komen we aan de hand van flashbacks te weten hoe hij het antwoord weet op al die vragen. We beginnen bij Jamal als kind (wat een schattig jongetje dat deze rol op zich neemt). Ze zijn aan het voetballen op verboden terrein en worden achterna gezeten door de politie. Dit levert een schitterende openingssequentie op met een hele snelle montage van de kinderen die zich als gladde aaltjes reppen doorheen de sloppenwijken van Mumbai, gestuwd door fantastische percussiemuziek. Wow ! En zo ontwikkelt zich het hele verhaal en volgen we de avonturen van de broertjes Jamal en Salim met hun vriendinnetje Latika (waar Jamal hopeloos verliefd op wordt).

Weinig negatiefs te vertellen over deze film, behalve dan dat de gimmick van de quizvragen naar het einde toe wat uitgewerkt lijkt, maar de film stopt net op tijd zodat je de tijd niet krijgt om je hieraan te ergeren. Hele mooie film met een leuke soundtrack, een originele montage, schitterende kleuren en goeie acteurs. Een adrenalinestoot van jewelste. Wat wil een mens nog meer ?