Nostalgie !

Noem het nostalgie ! Noem het "ouder worden" ! Noem het jeugdherinneringen. Noem het zoals je wilt, maar het enige hoogtepunt op deze editie van TW Classic, waren "The Scabs". Ze speelden alsof hun leven ervan af hing. De vreugde straalde van hun gezichten. En bij iedere hit die ze inzetten, veerde de weide mee. En zo bewezen ze nog maar eens dat "The Scabs" één van de beste livegroepen is die Vlaanderen ooit rijk was. Althans, voor mij, want ik weet dat er waarschijnlijk evenveel zijn die daar anders over denken.

Opener Milow was zeker niet slecht, maar was te braaf om de weide echt mee te krijgen. Juanes was niet aan mij besteed. Iggy Pop daarentegen was bij momenten echt bijzonder leuk om naar te kijken, maar jammer genoeg kan zijn muziek mij niet bekoren. En dan "The Police" ... Gemengde gevoelens. Ze brachten hun hits. Mooie momenten met "Every breath you take", "Everly little thing she does is magic", "So lonely", enz. De stem van Sting blijft er één om jaloers op te zijn en Andy Summers is een schitterende gitarist (mijn zoon was zwaar onder de indruk van zijn solo's). Maar voor mij ontbrak er iets. Er werd te veel op automatische piloot gespeeld om mij te blijven boeien. Wat een verschil met het solo-optreden van Sting twee jaar geleden. Toen was hij wel supergedreven en gemotiveerd en bracht hij ons ook het halve repertoire van "The Police".

Ik kan maar één conclusie trekken uit dit alles : "The Scabs rule !!!".